Verslagen vaardagen 2023

Vaarwel Korrie
Auteur Vaarwens / René (mede namens Aleid en An)

Op deze stormachtige vaardag hebben we twee vaargasten en dat zijn Jan (geb. 1944) die samen met zijn zoon Mark de vaardag komt beleven en Mevrouw Alie (geb. 1933) die samen met haar dochter Ria naar de Vaarwens komt. Beide vaargasten zijn bewoners van het verpleegtehuis Careyn de Plantage in Brielle. Het vervoer wordt verzorgd door chauffeur Arthur van en met de zogenaamde Plantagebus. Verder gaat verzorgende Anja ook mee.
Beide vaargasten zijn in hun laatste levensfase en wonen in het verpleegtehuis. Alie heeft lange tijd op een binnenvaartschip gevaren en ze zien er erg naar uit. Vandaag gaat het gebeuren!

In Amsterdam lopen geen koeien, maar als ze er liepen, hingen de uiers er dwars onder… Het waait straf als dagschipper Frouk en bootsen Alette en Wijnie (aspirant boots) aan boord komen. De MS Vaarwens ligt mooi in de luwte van het havengebouw te wiegen en Frouk neemt de situatie op. Ze maakt een plan om af en aan te meren en samen maken ze het schip klaar voor het bezoek van beide rolstoelers. Nu maar wachten op de rolstoelbus…

Het eerste en spannende verslag van boots Wijnie:

Een bijzondere dag! Twee gasten aan boord met hun familie en begeleiding. Het is wat je noemt een volle bak. Wat het ook bijzonder maakt, is de harde wind. Er wordt gefluisterd windkracht 9 en code geel, maar ja met Frouk als schipper wordt er gewoon gevaren. De gasten arriveren met een eigen rolstoelbus en mogen lekker dichtbij de boot parkeren. Dat scheelt een beetje, maar het voorkomt niet dat ons allerlei attributen om de oren vliegen en we worden er allemaal een beetje lacherig van. Gelukkig zijn onze gasten ervaren waterliefhebbers. Jan (we mogen Jan zeggen tegen onze gast) vertelt al vlot dat hij met heel veel plezier altijd met zijn eigen motorjacht, de Barbaar, gevaren heeft. Hij maakte lange tochten, tot in Frankrijk aan toe. Jan voelt zich dan ook al snel thuis op de Vaarwens.

Zodra iedereen aan boord is, wordt er eerst maar even een kop koffie gedronken. Alie (ook haar mogen wij bij de voornaam noemen) blijft lekker in haar eigen rolstoel zitten met naast haar dochter Ria. Jan heeft zijn zoon Mark mee aan boord. En om zeker te zijn van alle goede zorg is Anja mee als vertrouwd gezicht van het verzorgingshuis en Arthur de chauffeur geniet ook mee van de dag. Frouk heet iedereen welkom en vertelt het een en ander over de Vaarwens en de gebruiken aan boord. Vanwege de harde wind is er niet veel keus in het vaarprogramma, maar gelukkig kan iedereen zich verheugen op een tochtje naar de Zaanse Schans.

Trossen los en we steken van wal. Het Noordzeekanaal begroet ons onstuimig, maar gelukkig blijkt ons gezelschap over echte zeebenen te beschikken. We vergeten al snel hoe hard het waait en we gaan op ons dooie akkertje richting de Wilhelmina sluis in Zaandam. Frouk hoeft zich maar te melden via de marifoon of de bruggen en sluizen vliegen voor ons open, heerlijk dat wij niet lang hoeven te dobberen in het onrustige water. Wanneer we de sluis door zijn wordt het water rustiger en kunnen wij genieten van de prachtige huizen langs het water. De oude zijn mooi, maar sommige nieuwbouw huizen zijn ook zeer de moeite waard. Frouk weet veel te vertellen over de oorsprong van een aantal huizen en wijst op ons het Monethuisje en het ‘goedjaarseinde’. Al snel ontwaren wij de eerste molens, ook zonder doek op de wieken, draaien ze met grote snelheid. Wat is het toch een mooi Hollands schouwspel.

De wind maakt het niet mogelijk om comfortabel aan te meren bij de molen het Jonge Schaap maar gelukkig vinden wij later een heerlijk rustig plekje langs de kade in Wormerveer, zodat wij in alle rust aan de lunch kunnen beginnen. Alette heeft vanmorgen bij onze goede buur, de HEMA de belegde broodjes gehaald, dus wij kunnen gelijk aanvallen. Want voor wie het nog niet wist: Varen maakt hongerig!!

Na de lunch wordt het tijd om weer huiswaarts te gaan, we passeren de fabrieken in Koog aan de Zaan en snuiven nog even de geur van Cacao en Duyvis nootjes op. Inmiddels heeft de wind de lucht voor een groot deel schoongeveegd en genieten we van een zonnetje en prachtige Hollandse wolkenluchten met heel veel blauw ertussen. Er wordt gezellig gekletst. Alie vertelt honderduit over haar jeugd als schipperskind. Jan herinnert zich steeds meer van zijn eigen schip en de mooie tochten die hij gemaakt heeft. Wij luisteren graag naar deze mooie verhalen.

Onder het genot van nog een kopje koffie en een hapje, bereiken we rond half vier weer de haven. Dankzij de stuurmanskunsten van Frouk en het matrozen werk met behulp van Mark, komen we weer veilig aan bij de steiger in de Marina. Na het maken van de groepsfoto lopen we met z’n allen naar de bus en zwaaien met een goed gevoel deze lieve gasten uit.
Wie had gedacht, dat de dag die zo onstuimig begon, zo’n mooie vaardag op zou leveren.

 

Onze gaste vandaag is Irene (geb. 1945). De ongecontroleerde celdelingsziekte heeft zich in de herfst van haar leven uitgezaaid in haar lichaam. Momenteel gaat ze erg hard achteruit en dochter Patricia zoekt het internet af om nog iets leuks te doen met haar moeder voordat… Ze vindt Stichting Vaarwens en gaat bellen. Even later is ze bezig de intake in te vullen en vandaag gaat Irene al het water op.

In Amsterdam is het nog steeds herfstweer met stevige wind en veel viezigheid. Als dagschipper Yoni en boots Marjon aan boord komen, wordt direct de kachel aangezet en is het al lekker warm aan boord, de broodjes worden gehaald, de koffiepot gevuld en nu maar wachten op Irene en haar naasten die uit Wassenaar moeten komen.

Een prachtig verslag van boots Marjon:

Gelukkig hoefden we niet lang te wachten op Irene en haar man Tom, hun zoon Jeffrey en partner Patricia en dochter Jessica met partner Komi. De wind en nattigheid trotserend, waren ze er al vroeg en konden Yoni en ik ze ophalen van het parkeerterrein en begeleiden naar de boot. Eenmaal aan boord was de toon van gezelligheid en warmte meteen gezet, mede door hun meegebrachte kleurrijke en heerlijke gebakjes.
De familie had duidelijk zin in een dag lekker te varen. In het verleden hebben Irene en Tom met hun eigen klein kruisertje veel gevaren en waren aan boord meteen in hun element.

De weersomstandigheden en vooruitzichten waren dusdanig, dat we besloten lekker binnen te blijven. De vaarroute werd gemaakt en de keuze viel op Amsterdam, via Shipdock, Oranjesluizen naar Durgerdam. Ondanks het grijze weer was er genoeg te zien en vooral te genieten!!
De koffie en taartjes waren op en we kozen het ruime sop. Irene wilde alles zien en werd helemaal blij toen ze al een mooi plekje kreeg naast schipper Yoni. De brandcardlift werd in maximale hoogste stand gezet zodat Irene en Tom een mooi overzicht hadden over het water. Het kostte maar een half uur varen totdat Tom zelf de achter het roer kroop : “Heerlijk, eindelijk weer eens varen, wat is dit genieten!” riep hij.

Zoals de gemoedelijke sfeer aan boord was, zo scharrelden we met een rustig tempo langs het Centraal Station richting Oranjesluizen. Yoni vertelde hier en daar leuke weetjes, zoals een afbeelding van het VOC schip op de muur van het JAVA hotel.
Aan alle kanten kwamen de handen uit de mouwen als het nodig was: helpen met afruimen, afwassen of lunch klaarmaken. Hierdoor ontstonden leuke en mooie gesprekjes. Met het schutten hielp Jeffrey mee als boots en we stonden met natte regenjassen in het gangboord. We werden snel geschut en na een rondje Durgerdam gingen we voor anker in de baai. Het blijft bijzonder dat niemand misselijk werd want al schommelend aten we de lunch. Zelfs Irene had gezonde trek, want in weken had ze niet zoveel gegeten als nu! 

Ineens stond schipper Yoni op en zei dat de anker ging krabben. De boot verlijerde door de wind. Het anker werd opgehaald en we zetten de reis voort. De familie genoot zichtbaar. Irene en Tom waren zo blij en dankbaar en zeiden tegen elkaar: “Wát bijzonder dat ons dit gegund is, eigenlijk hebben allebei een vaarwens…”
De kinderen genoten om te zien dat hun ouders genieten Hoe mooi is om dit kleine stukje geluk mee te mogen maken! Na een kort rustmoment voor Irene was ze weer voorin bij de schipper te vinden om niks te missen van de woonboten die in het zijkanaal K liggen. Voor deze keer klopten de weersvooruitzichten meer dan goed, we vertrokken met regen in de middag en eindigden met Siberische taferelen. We werden getrakteerd op straffe wind en dikke sneeuwvlokken. In een witte deken meerden we aan bij de vertrouwde haven. De traditionele groepsfoto op de steiger verruilden we verstandig voor warm en droog binnen!!

De warmte en zorgzaamheid voor elkaar die dit gezin uitstraalt, is mooi om te zien, ondanks de storm in hun leven! Met een mooie herinnering nemen we van elkaar afscheid Het was voor ons allemaal een warme dag met een sneeuw-gouden rand!!

Vandaag varen we de vaardag met Thijs (geb. 1946). Hij ligt te wachten op wat gaat komen, want het motortje is op en zijn longen en hartkleppen werken nog amper. Er is besloten verdere behandeling te stoppen en dochter Renate weet als geen ander dat haar vader veel van varen houdt. Ze kent Evert en Inge persoonlijk en deelt haar zorg om vader met hen. “Dan moet hij een dag mee varen Renate en dat gaan we regelen!” krijgt ze als reactie. Vandaag gaat Thijs het water op!

Het is grijs, grauw en waterkoud als het echtpaar Alex en Jacqueline aan boord komen. Zij gaan samen de vaarwens doen en maken in rap tempo het schip klaar voor Thijs en zijn naasten die met de SAW uit Kampen moet komen….

Een mooi verslag van het echtpaar:

Thijs en echtgenote komen met Jaap en Joyce van SAW net even voor 11 uur aan. Wellicht een beetje laat maar Thijs heeft al zijn energie bijeen gepakt om vandaag maximaal te beleven en daar was even tijd voor nodig. En het werd weer een dierbare belevenis.
Na een korte uitleg van hetgeen wat we vandaag kunnen beleven is de keuze snel gemaakt: we gaan naar de Zaanse Schans want Thijs heeft daar de nodige herinneringen liggen met vaartochten naar Den Helder en dan kwam hij daar altijd langs.

Zo komen we er al snel achter dat we een liefhebber van het vaarleven aan boord hebben. Zijn vrouw, dochters en kleindochter vinden het ook een mooi plan, zolang we maar niet gaan schommelen. Nou, dat gaan we zeker niet doen vandaag. Het weer is rustig met een dreigend buitje aan de hemel. De sfeer aan boord is fijn, Thijs wordt warm verzorgd door zijn vier engelen, bestaande uit zijn vrouw, dochters en kleindochter. Zo mooi om zo’n hechte familieband te zien. Ze gaan als vijf musketiers de laatste levensfase van Thijs samen beleven. Keuzes zijn al gemaakt en daar moeten ze het mee doen…

Thijs komt uit Kampen, daar is hij geboren, daar heeft hij geleefd. En dat heeft hij, want hij had een eigen schip. Hoe mooi is het dat hij zijn schip heeft vernoemd naar zijn dochters. De ‘ReJe’, wellicht niet erg origineel maar tekenend voor zijn liefde voor zijn dochters.
Thijs ligt op de brancard naast de stuurstand en heeft een goed overzicht op wat er allemaal zo langs komt.
Genieten met een grote G. Zijn blik naar buiten is tekenend voor hem aldus Lynn. De sluis, de bruggen, Verkade, Duyvis en de vele bijzondere Zaanse huisjes komen langs.

Zo gaandeweg praten we over alles wat er de laatste tijd is gebeurd, maar ook wat er zoal in zijn leven heeft plaats gevonden. We schuwen de nare dingen niet. En dat maakt deze vaartocht weer heel bijzonder en intens. Ondertussen maken de vier engelen - aangevoerd door kleindochter Lynn - heel veel foto’s.
Lynn fluistert tegen Opa: “Ik heb hele mooie foto’s gemaakt, daar ga ik je kamer mee behangen.”

We komen aan bij Het Jonge Schaap waar vrijwilliger Franz een uitleg geeft over de molen, dit keer aan boord met een IPad en een schaalmodel. Thijs is een techneut en vind het mooi om te horen hoe het allemaal zo werkt. Intussen heeft Jacqueline samen met Joyce de heerlijke lunch geserveerd. En er moet weer - na maanden - door Thijs koffie worden gedronken! Schipper Alex fabriceert een Senseo bakkie voor Thijs. De koffie van vanochtend was toch veel beter. Dus maakt Joyce voor Thijs weer een heerlijk klassiek gezet kopje koffie. Nee, er is niets mis met de smaak van Thijs, die het gepruts van Alex afdoet als een ‘bakkie uilenzeik’. Drie van de engelen gaan nog even de molen in die helaas stil staat vanwege te weinig wind. Maar de dames genieten, om de beurt gaan ze helemaal los met het grote fototoestel. Er worden veel herinneringen gemaakt en vastgelegd.

Het wordt weer tijd om terug te gaan richting het Noordzee kanaal. De bruggen worden behendig gepasseerd met Jaap als stuurman. Zo fijn dat alle bruggen direct op groen springen voordat we ons op kanaal 20 melden. Zo kunnen we onze mooie tocht nog voorzien van het aanschouwen van twee prachtige zeiljachten bij jachtwerf Royal Huisman. Deze keuze van Thijs is duidelijk, het moet de blauwe worden. Maar dan eerst nog even de staatloterij winnen... En dat gunnen we deze familie, helaas is die kans net zo groot als de kans op genezing. We varen nog even langs de Galaxy, het grote schip dat gebruikt wordt voor opvang voor vluchtelingen. Er wordt wederzijds gezwaaid. Thijs is blij dat hij die niet hoeft te slopen of te schilderen.

Inmiddels is het al laat en staat er nog een lange terugreis voor de boeg. Helaas geen tijd meer om even langs het Veronicaschip te gaan. Want wat blijkt: Thijs was ooit ook zendamateur. Roepnaam ‘Zilvermeeuw’.
We meren de Vaarwens weer in de haven aan en maken ons op voor het afscheid. Na een hug en een paar groepsfoto’s lopen we in een bui met natte sneeuw weer richting ambulance. Terug naar Kampen.