Vaarwens 1313 op 01-05-2024

Het belooft een stralende dag te worden

Een mooi verslag van boots Anneke:

Zonder jas aan loop ik via de HEMA, om de broodjes op te halen, naar de Vaarwens. Daar zijn Rochus en Gerrit al druk in de weer om alles vaarklaar te maken. Onze gasten arriveren alle vier tegelijk om kwart voor elf. Onze vaargaste Rie (geb. 1930)  ligt comfortabel op de brancard van Stichting Ambulance Wens en wil daar nog wel even op blijven liggen. En wanneer iedereen zich heeft geïnstalleerd wordt de koffie geschonken en heet schipper Rochus de gasten hartelijk welkom. Waar mag de reis heen gaan vandaag? Rie is oorspronkelijk Amsterdamse, maar trouwde met een Rotterdammer. Dus inmiddels multicultureel. De wens om Amsterdam in te gaan wordt gemakkelijk ingewisseld om naar de Zaanse Schans te varen.

De zonnige dag en de meivakantie beloven ook extra kleine bootjesdrukte op het IJ. Rie wordt vergezeld door haar oudste dochter Lies en middelste dochter Wilma en haar partner Freek. (“Je mag ook Fred zeggen hoor. De Flinstones helpen het je wel onthouden”, geeft Freek aan) het is tenslotte altijd even namen onthouden. En zo zijn onze ambulance collega’s Jolanda en Jaap ook in de namenrij opgenomen.

Zodra we de Marinahaven uitvaren voelt het al als een vakantiedag. Alles open, een koel briesje en zomers zonnetje. We voelen allemaal dat het een zorgeloze dag gaat worden. Rie is vandaag in goeden doen, rustig aan, dan kan ze genieten. Met haar 93 jaar is zij blij dat ze dit nog mee mag maken. Ze is al vele jaren weduwe maar heeft ook van het leven genoten. Toen de kinderen zelfstandig waren, is ze veel gaan reizen. Dat heeft haar veel gegeven, ze kijkt er met een goed gevoel op terug. En vandaag op reis in eigen land, naar de Zaanse Schans, waar ze jaren geleden wel ooit geweest is maar niet vanaf het water.

Grote vrachtschepen passeren ons en we varen langs grote silo’s, opslaghavens en ook langs het opvangschip voor Oekraïense vluchtelingen. Dan draaien we de Zaan op en passeren we bruggen en natuurlijk de sluis en spoorbrug. De ambulancemedewerkers zitten vorstelijk in de kuip voorin terwijl Lies en Wilma naast moeder zitten en ze samen genieten van de andere wereld, groene Zaanse huisjes met goedjaarseind, die hun eigen verhalen vertellen van een ander verleden.

Schipper Rochus besluit nog even voorbij de molens te varen en bij de nieuwe brug om te draaien. Dan meren we mooi op lunchtijd aan bij de molen “het schaap”. Het is meivakantie en dat betekent dat er ook heel wat toeristen de Zaanse Schans bezoeken. Maar voor de Vaarwens wordt altijd even tijd gemaakt. Na de lunch gaan onze gasten dan ook even aan wal en luisteren ze met belangstelling naar de uitleg van de molenaar. Aan de hand van een model begrijpen zij hoe het mechaniek van de molen werkt, een ingenieus technisch hoogstandje.

Inmiddels wordt het weer tijd om op de terugweg te gaan. De spoorbrug halen we niet meer, dus dobberen we relaxed een kwartiertje rond. Mooi tijd om even het toilet te bezoeken. De lift doet goede diensten. Met de rolstoel is het comfortabel te doen. Lies helpt ook een handje mee. Ze is fysiotherapeut geweest en nu net met pensioen. Zij heeft pech dat na covid zij nooit meer de oude is geworden, long covid plaagt haar nu dagelijks. Maar vandaag lukt het om, ondanks veel prikkels toch ook te genieten. Zo ook heeft Wilma het niet altijd makkelijk. Met een progressieve spierziekte weet zij ook dat de toekomst niet altijd zonnig zal zijn. Maar met een positieve instelling haalt zij er uit wat mogelijk is. Met Freek samen hoopt zij nog lang in hun fijne huis te kunnen blijven wonen.

Het is bijzonder dat vandaag de beide zusjes met moeder samen op stap kunnen. Omdat Wilma ook in een rolstoel zit, is het voor hen niet mogelijk met z’n drieën er op uit te gaan. Lies kan tenslotte maar één rolstoel tegelijk händelen. Ze zitten dan ook vandaag regelmatig met z’n drieën van deze mooie dag te genieten. De zon is zelfs zo sterk dat ze zich ook even goed moeten insmeren. De eerste echte zomerdag van dit jaar vieren we met elkaar. Na nog een drankje en een hapje is de Marinahaven daar. We maken nog een klein ommetje om het Veronicaschip te kunnen zien, verscholen achter de pergola met planten. En dan meren we aan, precies op de plek waar onze lijnen liggen.

We nemen hartelijk afscheid van elkaar. En ook al kies je niet de ongemakken die het leven je meegeeft, het is de kunst om er mee om te gaan. En dat lukt onze gasten goed. Het was een dag met een gouden randje.

Auteur Vaarwens / Anneke

Met dank aan:
Dagschipper Rochus en bootsen Gerrit en Anneke voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het plannen van deze vaardag
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en verpleging
Amsterdam Marina/Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jachthaven Naarden voor de ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland - Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels gesponsorde lunch
Wilhelminasluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten.