Vaarwens 843 op 07-05-2021

De lange rit was het helemaal waard!

Spierziektes… velen zijn behandelbaar, maar de meesten zijn onhandelbaar en zelfs dodelijk. Ze zijn er in soorten en maten met lange en korte levensverwachtingen. De ziekte is mensonterend, want alles wordt categorisch en stelselmatig afgenomen totdat het moment komt dat… De periode ertussen is een afvalrace en meestal komen de nodige aanpassingen te laat, want de zorg loopt (vaak ongewild) veelal achter de feiten aan. Ook onze vaargaste Doris (geb. 1951) is gevonden door deze fnuikende ziekte en ze heeft bijna alles moeten inleveren. Ze is rolstoel-gebonden en heeft overal hulp bij nodig, behalve bij het genieten, want ze haalt nog altijd positieve dingen uit het leven. Zo wist ziekenhuismedewerkster Yvonne – werkzaam in het Zuyderland Ziekenhuis - het bestaan van Stichting Vaarwens en samen met Doris vult ze een intakeformulier voor een wens bij ons in, waarna wij aan de slag gaan met de planning.

Vrijdag 7 mei, vandaag is het zo ver. Doris gaat varen en ze rijdt samen met haar haar man Leo en twee dochters al vroeg weg uit Brunssum (Zuid Limburg). Het is met de rolstoelbus een 2 ½ uur durende rit naar Amsterdam, maar ze heeft het er voor over. In Amsterdam zijn dagschipper Ton en gastdames Carla en Lyda al bezig met de voorbereidingen voor de ontvangst van onze gaste in een zware rolstoel. Dan komt de bus na de lange rit aan en Doris wordt naar buiten gereden. Haar ogen beginnen te schitteren als ze het prachtige felgele schip tussen alle witte boten ziet liggen en even later rijdt ze aan boord. Iedereen settelt zich en krijgt koffie met koek. Voor Doris hebben we iets zachts ingekocht want kauwen en slikken gaat moeizaam. Ton maakt een vaarplan en dan gaan de motor aan en de trossen gaan los…

De familie kiest voor de optie Zaanse Schans, dus gaan we stuurboord uit richting de Voorzaan. Onderweg komt vaarvrijwilliger Rudie voorbij met zijn vrachtschip en hij schiet enkele mooie plaatjes van de Vaarwens ‘onder stoom’, die hij direct naar ons verzendt. De Wilhelminasluis door en genieten maar van de prachtige Zaanse Schans met eigenzinnige groene huisjes, prachtige molens en Hollandse luchten. We maken mooie herinneringen en Doris geniet met volle teugen. Nu blijkt dat de rit het helemaal waard was!

Ton zoekt een mooi plekje om aan te leggen voor de lunch en onze gastdames schotelen de gastdames een heerlijke broodmaaltijd voor, met speciaal zachte etenswaren voor Doris. In het zonnetje wordt er genoten, en niet met mate! Ook voor Doris haar naasten is het even een moment van ontzorging en vergetelheid…

Na de lunch maken we de route omgekeerd en vreemd genoeg lijkt alles anders vanaf de andere vaarrichting. Ton vaart nog even langs een paar bezienswaardigheden en als voormalig Loods, kan hij natuurlijk alles vertellen over de enorme zeeschepen die we passeren.

Na te zijn aangemeerd in de Marina, komt de onverbiddelijke tijd van afscheid nemen. Met pijn in het hart zeggen we de dapper strijdende Doris dag als ze de rolstoelbus weer in rijdt en vertrekken. De familie begint aan de lange thuisreis, maar het was het helemaal waard…

Vaarwel Doris

Auteur Vaarwens.

Doris: † 24-10-2021

Met dank aan:

Dagschipper Ton en gastdame Lyda en boots Carla voor hun inzet

Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Discovery Nederland voor de parkeergelegenheid

Broodje Vasum voor de gedeelde sponsoring van de lunch

Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

-
Het verslag van de opvarenden:

We gaan binnenkort een dagje varen in A'dam, hebben jullie zin om mee te gaan? Deze vraag kreeg ik een tijdje geleden te horen. Omdat mijn ouders binnenkort 50 jaar getrouwd zijn en mijn moeder ernstig ziek is, aarzelde ik geen moment, tuurlijk gaan we mee!
Vandaag 7 mei was het dan zover, vroeg uit de veren en om 8.00 vertrokken we met zn vieren richting A'dam, een hele reis vanuit het zuiden van het land. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Eenmaal aangekomen kregen we een hartelijk ontvangst en was het inmiddels droog en scheen zo af en toe het zonnetje.
We waren klaar voor vertrek en alles wat deze dag ons zou brengen. En wat hebben we een mooie, onvergetelijke dag gehad, wat hebben we mooie herinneringen kunnen en mogen maken. Met een lach en een traan maar dat hoort erbij. Onze dank gaat uit naar de vrijwilligers die niks teveel was en ons op en top verzorgd hebben. Maar ook naar deze mooie stichting die, met dit mooie initiatief voor zieke ongeneeslijke mensen en hun naasten, zn onvergetelijke dag mogelijk maken.
Samen met alle mooie gemaakte herinneringen en foto's kunnen we deze dag blijven herbeleven.
Lieve warme groetjes van Familie Theunissen