Vaarwens 928 op 20-09-2021
Een dag vol lachsalvo’s en pure realiteit
Er komt een wensaanvraag binnen een lieve dochter: “Mijn vader heeft zelf een zeilbootje gehad, maar door de Parkinson moest hij er afstand van doen want het onderhoud en de handling werd te zwaar voor hem. Hij wil graag nog eens varen maar hij kan nagenoeg niets meer en ik hoop dat het lukt om met jullie te gaan varen.” Via Facebook en tips van anderen heeft aanvraagster/dochter Natasja onze Stichting Vaarwens gevonden en nadat we contact met hebben opgenomen, wordt de dag al snel gepland. Vandaag komt Theo (geb.1946) met de Groningse Wensambulance I SANN naar Amsterdam voor een prachtige vaardag…
Een prachtig verslag van dagschipper Frouk en boots Harrie:
Theo Bonsema, tijdens zijn werkzame leven een marechaussee, werd gevonden door de ziekte van Parkinson en kreeg daar nog eens extra ruim drie jaar geleden een hersenbloeding overheen. Vroeger had hij een zeilboot en wou toch nog wel een keer varen!
Hij kwam met de Wensambulance I SANN, bestuurd door René en bijgereden door Gerda om 10:30 uur samen met zijn partner Yolande aan. Zijn twee dochters, Marije en Natasja reden met hun auto vanaf Lelystad achter de ambulance aan en allen arriveerden tegelijk. Theo was al helemaal blij toen hij op de steiger stond en na een heerlijk bakje koffie met, werd al snel de keuze gemaakt, molens, ja geweldig! Op naar de Zaanse Schans dus.
Onze wensambulance chauffeur bleek ook nog een reuze gangmaker te zijn, wat is er gelachen en wat had iedereen een interesse in de historie van het Noordzeekanaal en de Zaanstreek. Theo kwam per brancard, maar tijdens het bezoek aan het toilet op de wal, werd duidelijk dat hij liever in de rolstoel wilde zitten. De brancard gaat wel mee voor het geval dat maar deze wordt in het bakboord gangboord geparkeerd.
Na de Wilhelminasluis een ware spurt naar het Zaanse spoortje; dank collega’s!!!
Toen we Theo voorstelden om plaats te nemen achter het roer deed hij dat maar al te graag! Dank je Theo voor je hulp, je hebt heel fijn gestuurd.
Aangekomen bij de Schans heeft Harrie ons weer van een fantastische lunch voorzien die allen met veel smaak en waardering voor ‘opmaak’ verorberden. Er was ook veel belangstelling voor het wel en wee van de beide stichtingen en René doorspekte alles weer met de nodige humor.
Op tijd weer aan boord en onder de indruk van de Schans en de molen en hoe dat allemaal werkt, werd onder het genot van een drankje de terugweg gevaren.
Nog even aandacht voor de Zaanse ‘goedjaars eindjes’ en het Jumbo olifantje bij Verkade. Ook werd met heel veel plezier de ‘selfie’ gemaakt in de spiegelende ruit van de Duyvis machinefabriek.
Tot slot werd nog even positie gekozen bij de Hollandse beeldjes aan het Noordzee kanaal bij de Hempont. Wat een feest, en weer lachen en een traan… Er gebeurt heel veel in deze lieve familie!
Moe maar voldaan werd ontscheept in de Marina en de transfer terug naar de brancard voor de terugweg werd gemaakt. Tot slot nog even één foto, en we ‘trokken’ hiervoor een wachtende bestuurder uit zijn auto. Hij was ons graag ter wille. Bij de ambulance namen we afscheid van deze lieve mensen die vandaag meer beleefden dan alleen een mooi rondje varen!
Vaarwel Theo
Auteur Vaarwens / Frouk en Harrie
Met dank aan:
Dagschipper Frouk en boots Harrie voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Wensambulance I SANN voor het ambulancevervoer en verpleging
Broodje Vasum voor de deels sponsoring van de lunch
Houtzaagmolen Het Jonge Schaap voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Sluis en bruggen in de Zaan voor de vlotte bediening
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een mooi verslag van de dochter(s)
Een mooi verslag van de dochter(s)
Vandaag leek een normale maandag. Maar dat was het niet. Vandaag was vaardag! Een dag waarop onze papa (letterlijk) in het zonnetje werd gezet. Opgehaald in Groningen, door René en Gerda van Wensambulance Noord Nederland. Daar aangekomen gingen we aan boord van de (werkelijk prachtige!) boot van Vaarwens. Waar we onder deskundige en gezellige begeleiding van Frouk en Harrie (en natuurlijk René en Gerda) koers zetten naar de Zaanse Schans. Ineens zaten 8 personen, die elkaar niet kenden, een hele dag bij elkaar. Alsof het nooit anders was en we elkaar al jaren kenden, zo voelde het. De sfeer was relaxed, gezellig. Er werd vooral veel gelachen. Goed voor ons gezorgd. En alles ging in overleg. Onze papa heeft van alles genoten. Meegezongen met schunnige liedjes. Geluisterd naar de verhalen van Frouk. (Die echt zó veel kennis over het gebied heeft!) Er werd geregeld dat we een kijkje konden nemen in een zaagmolen en er werden zelfs heuse fotosessies gearrangeerd. “Voor de herinneringen.” Maar geloof mij, die foto’s zijn puur extra. Want de herinneringen die wij vandaag hebben gekregen, die zitten voor altijd in ons hart. Deze dag heeft ons allen goed gedaan. Deze herinneringen zijn onbetaalbaar. En onze dankbaarheid is niet in woorden uit te drukken. De genegenheid die wij hebben gevoeld, hoe er werd omgegaan met onze papa, deze dag was niet zomaar een maandag. Dit was vaardag. Een dag waarbij oude, nare herinneringen werden verdreven en nieuwe, fijne herinneringen samen werden gemaakt. Zoals onze papa al zei; “Dit was de mooiste dag van leven.” en dat gun je toch iedereen? Lieve, lieve René, Gerda, Frouk en Harrie, namens ons viertjes willen wij jullie zo enorm bedanken voor deze gouden dag. Jullie zijn degene die dit mogelijk maken. Jullie onbevangenheid, genegenheid en deskundigheid is top. Dank jullie wel.❤️
