Nog jong (53 jaar) krijg je - na een tumultueus leven - te horen dat je ongeneeslijk bent en ligt in het hospice te Alkmaar en wacht… Langzaam neemt de ongecontroleerde celdeling bezit van je lichaam totdat… Dennis wil er eigenlijk nog niet aan denken. De uitval van allerlei lichaamsfuncties en een gedeeltelijke verlamming weerhouden hem niet nog de wilskracht te hebben om uit het laatste stukje te halen wat er in zit. Vandaag gaat hij met zijn naasten nog één keertje het water op, want deze dag wil hij winnen!

-

De zon brandt aan de hemel op deze prachtige najaarsdag en de wind houdt zich vooralsnog koest, maar volgens de weerprofeten gaat het flink waaien. “Dat wordt weer prutsen met onze grote waaibak!” denkt Evert als hij van de havenmeester uit Volendam te horen krijgt dat hij de Meander achter het remmingwerk mag aanmeren, want er komt een hele kudde charterschepen naar Volendam. Gelukkig kunnen we over 14 dagen op de kant bij de Gier in Enkhuizen om de zaak te repareren. De ambulance komt de haven op rijden en gaat open. Daar ligt Dennis, zwak en moe, maar gemotiveerd! Een warm welkom en Henk schiet alvast de nodige plaatjes. We rijden de steiger op langs het schip en Dennis zijn ogen worden groot… “Heerlijk… we gaan varen!”

-

Dennis wil in de kuip blijven en genieten van de buitenlucht en zijn sigaretje roken... Dat kan ook, want het wordt ruim 25 graden! Evert doet een kort welkom, want Dennis wil zo snel mogelijk varen… Even later scharrelen we over de glinsterende Gouwzee, waar wind en water zorgen voor een adembenemend schouwspel. Dennis geniet en neemt een diepe teug aan zijn sigaretje. Ook zijn naasten zijn diep onder de indruk van alles wat hun ten deel valt als we alle haventjes in en uit varen. Ondertussen waait de schapenstront van de dijk en de golven hebben witte kammen. Iedereen geniet van de elementen van moeder natuur.

-

Volendam, lunch, zon, gezelligheid… Evert legt de oprijplank uit, maar Dennis wil graag aan boord blijven. Wederom zien we hoe het eens zo sterke lichaam is geteisterd door de meedogenloze ziekte. “Gaan jullie maar, ik wil even rust en genieten van de dag!” stamelt onze moegestreden gast. Terwijl de verpleegster Gea van de SAW druk in de weer is met de verzorging van Dennis, genieten zijn vrienden even van Volendam.

De trossen gaan weer los en we slingeren heerlijk over stuivend water naar de vuurtoren. Het is geen weer om aan te meren, maar Thijs zit alweer met de camera in de aanslag. Even later pingelt de mailbox en de plaatjes komen binnen voor Dennis. Hulde aan Thijs!!

-

De wind is nu op het maximum van de voorspelling, maar de Meander V deert het niet. We keren terug naar Monnickendam, waar Evert best wel moeite heeft om het schip zonder kopschroef aan hoger wal voor de kant te krijgen. Met wat kunstgrepen lukt het hem en dan nemen we emotioneel afscheid. Bij Dennis dringt het besef door dat zijn laatste uitje was en deze werkelijkheid is nu even keihard! We zeggen met een liefdevolle knuffel dag tegen een veel te jong mens, die strijd tegen de ziekte verloor, maar de tijd won om nog een mooie vaardag te kunnen maken…

-

Vaarwel Dennis

Auteur Vaarwens

-

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer en de verpleging

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gesponsorde catering

Thijs de mooie foto’s

Vaarvrijwilligers Henk en Nel voor de inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...