-

Spierziektes, onberekenbaar, onnavolgbaar, soms onbehandelbaar, soms zijn ze tergend langzaam, soms zijn ze razendsnel… Van de ziekte MS weten we dat het ons in allerlei varianten kan treffen, maar dat het zo snel kan gaan als bij onze vaargaste van vandaag, wisten we niet! Jolanda had tot voor kort een eigen honden uitlaatcentrum, een eigen autootje en een eigen leven, totdat… Alles begon uit te vallen, terwijl ze nog maar in haar 54ste levensjaar verkeert. Ondertussen zit ze al in de rolstoel en is volledig hulpbehoevend!

-

Inge haar vriendin van vroeger brengt de boodschap van Jolanda haar ziekte en meteen borrelt het idee op om haar een vaarwens aan te bieden. Al snel wordt het geregeld en vandaag is het al zo ver. Inge en Evert wachten samen met onze nieuwe vrijwilligster Monique het gezelschap op, dat uit ’s Hertogenbosch moet komen. Ondanks de files zijn ze keurig op tijd en ze stappen uit onder begeleiding van een helder zonnetje. Een warm welkom en even later rolt Jolanda aan boord.

-

“Wil je boven bij me in de stuurhut zitten, of wil je buiten blijven?” vraagt Evert. “Nee hoor, laat mij maar buiten in de frisse lucht. Heerlijk, dat is toch genieten? Ik kan nog lang genoeg binnen zitten!” antwoordt onze dappere schat. Even later zitten we lekker aan de koffie en Evert vertelt over de Meander v en het ontstaan van hun vaardoel. “Dus jullie wonen hier echt? Hebben jullie dan geen huis?” lacht Jolande wat ongeloofwaardig. “Zeker hoor! Als wij gaan verhuizen, hoeven we niets in dozen te pakken, heerlijk toch?” lacht Evert.

-

De trossen gaan los en we knorren gezellig keuvelend over de Gouwzee terwijl we genieten van al wat ons geboden wordt. De Hollandse wolkenluchten maken schitterende panorama’s en Jolanda vergeet heel even haar voorland. We meren aan in Volendam, waar Inge en Monique een voortreffelijke lunch serveren en daarna gaat het gezelschap de dijk op. “Zullen we dan toch maar die foto in kostuum maken?” oppert Inge lachend. Jolande stemt met enige behoudenheid in, maar gaat dan toch in Volendams kostuum op de gevoelige plaat. Een hilarische verkleedpartij volgt en ook de kleedsters hebben er schik in. Het resultaat is een prachtige herinnering aan deze bijzondere dag.

-

We varen weer en slingeren met een noordwestelijk windje naar de Vuurtoren van Marken, waar Thijs al weer klaar zit met de camera. Evert keert snel de Meander V met de kop in de wind en de golven, want we liggen aan lagerwal. Nu is het schip beheersbaar en ligt met de kuip naar de toren, waarbij Thijs een aantal prachtige shots kan maken. Als we dag roepen en wegvaren, gaat het gas er op om de fonteinkruidresten uit de schroeven te blazen. Iedereen geniet van het spektakel, en naar een paar emmers gasolie te hebben verstookt gaat de gang er weer uit en kalm scharrelen we terug naar Monnickendam.

-

Als we zijn aangemeerd, delen we de foto’s uit en nemen met een hart vol smart afscheid van de strijdende Jolanda, voor wie het allemaal veel te snel gaat…