Vaarwens 1485 op 16-5-2025
En dan, dan gebeurt er iets heel bijzonders ......
Het is 08.10 uur als ik arriveer op de parkeerplaats bij de Brandweer. Schipper Hans heeft daar al een plekje gereserveerd voor mij. Echt heel fijn dat de vrijwilligers van de Vaarwens zo dichtbij de Marina Amsterdam mogen parkeren.
Hans heeft al het één en ander voorbereid en gecontroleerd en na een kopje koffie te hebben gedronken, gaan we ieder even onze eigen gang. Hans maakt het dek nog schoon en ik wil binnen stofzuigen. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 10.15 uur verwachten we onze gasten op de Marina. Ik heb dus nog genoeg tijd om de lunch op te halen bij de Hema. Ik heb nog geen 5 stappen binnen gezet of de broodjes worden al op de toonbank gezet door een glimlachende medewerkster. Wat fijn om de dag zo te beginnen.
Om 09.45 uur wordt de scheepstelefoon gebeld. Onze gasten staan al bij de slagboom van het parkeerterrein. Een half uur eerder dan verwacht. Oeps, de koffiepot pruttelt nog niet. Dus zo snel als ik kan, vul ik deze terwijl Hans alvast vooruit loopt naar de parkeerplaats. De slagboom gaat niet open, maar Hans heeft het nummer van de parkeerwachter en regelt dat deze alsnog open gaat.
Vandaag mogen we onze vaargast Johan (geb. 1982) verwelkomen. Hij zal deze vaardag beleven met zijn vrouw Corina, hun twee kinderen Danick (12 jaar) en Sophie (10 jaar). Daarnaast zijn ook zijn schoonzus Liesbeth, schoonmoeder Geeske en zijn vrienden Aliedes en Cor van de partij. Johan heeft uitgezaaide maagkanker en krijgt levensverlengende chemobehandeling. Deze vaardag is dan ook tussen de behandelingen door gepland. Iedereen installeert zich in de kuip en na een welkom praatje van Hans, gaan we aan de koffie en de soesjes en de kinderen kiezen hun eigen drankje.
"Waar gaan we heen vandaag?". Dat is de vraag. Hans oppert het idee om naar de Zaanse Schans te gaan. De Houtzaagmolen is leuk om te zien voor de kinderen. Johan heeft een ander idee, maar weet niet of het mogelijk is. Hij wil graag naar de Graniet Import. Het is een gebied waar je normaal niet makkelijk komt, maar we kunnen het proberen. De trossen gaan los en we kunnen vertrekken. Johan vindt het mooi om te kunnen laten zien waar hij heeft gewerkt.
Danick heeft het schip al verkend binnen 5 minuten. Zowel hij als zijn zusje staan ervan versteld dat er een toilet is en dat je zelfs op de Vaarwens kunt slapen indien nodig. Het duurde niet lang voordat Danick het stuurrad overneemt van Hans. Die kapiteinspet, past die jongen goed. Hij heeft er gevoel voor. Danick vindt varen heel leuk. In de vakantie zijn ze gaan varen met de sloep van Cor. Heerlijk toch. Het was er ook goed weer voor.
Onderweg zijn er genoeg bezienswaardigheden. Hans weet er het één en ander over te vertellen. Hans is loods geweest in dit gebied en meldt via de marifoon waar we naartoe willen gaan. We komen uiteindelijk bij de Australiëhaven. Johan deed daar het technische onderhoud en reed bijvoorbeeld ook op een shovel. Volgens hem lagen die bergen graniet normaliter nog hoger en Corina bevestigde dit. Ik vond het al hoog genoeg. Lijkt me best spannend om daar met een shovel te rijden. Mij niet gezien. Aliedes werkt er ook, dus kan Johan mooi aanvullen. Hij vertelde dat Johan echt van alle markten thuis was op het werk. In de verte zien we de shovels boven op die berg rijden. Iedereen is buiten op het voordek aan het genieten van de omgeving.
En dan, ..... dan rijden er ineens shovels naar boven die zich naast elkaar opstellen. Ze heffen hun bak en laten een luid getoeter horen als groet. Wauw, wat een prachtig gebaar!!! Voor op het dek, wordt terug gezwaaid en een dikke duim opgestoken. Hans laat de scheepshoorn horen. Dit te mogen aanschouwen en om te zien hoe onze gasten hiervan genieten, zorgt voor een brok in de keel en kippenvel op de armen. Wat is dit ontzettend bijzonder!!! We varen door naar de laadplaats voor de binnenvaart in de Amerikahaven. We kunnen zo dichtbij komen, dat Johan een praatje kan maken met de mensen die zich daar hebben verzameld. Er is zelfs een binnenvaartschip dat ons tegemoet komt en even wil wachten. Wat een lieve mensen allemaal.
Uiteindelijk moeten we een omkeren en het is inmiddels tijd voor de lunch. Sophie helpt mij met de voorbereiding. Je merkt dat ze het leuk vindt om iets te mogen doen. Ze heeft even ervaren hoe het is om de boot te besturen, maar is toch meer een boots dan een schipper. En ik ben heel blij met haar hulp. Danick en Sophie hebben speciaal vrij gekregen vandaag. Sophie weet elk uur te vertellen, wat de kinderen op school voor een les hebben. Sophie: "De kinderen uit de klas zijn vast jaloers". Ze kijkt een beetje bedrukt. "Mis je de kinderen uit de klas?''. Sophie: "Ja, wel een beetje, maar ik vind dit óók heel leuk". Ik kijk haar aan. "Dat mag ook. Je mag ze missen, maar het hier ook leuk vinden." Met een lach op haar gezicht verdwijnt ze weer. Om vervolgens met vervormde stem weer ergens vandaan te komen en op mijn schouder te kloppen: "Tik tik, wie ben ik?".......
Danick stuurt onder het toeziend oog van Hans, vakkundig langs de veerpontjes bij het Centraal Station. Hij is zichtbaar aan het genieten van alles om hem heen. We komen langs een passagiersschip waar ze een evacuatieoefening aan het doen zijn. We vallen echt met onze neus in de boter. Wat is er veel te zien vandaag. We zetten nog koers naar Zijkanaal K. We verbazen ons over de stuurkunsten van Danick. Het is leuk om te mogen zien wat voor een woonboten hier liggen. Dit is weer een hele andere omgeving. Zo hebben we een vaardag vol met indrukken.
De vaardag loopt tegen het einde. We moeten toch een keer terug naar de Marina. Hans mag weer eens een stukje varen, want hij zal moeten afmeren. Dat verloopt probleemloos.
Na de groepsfoto bij het schip, lopen we naar de parkeerplaats. Sophie loopt hand in hand met haar vader. Zo verlegen als ze bij onze ontmoeting was, zo vrij is ze nu. Ik voel hoe haar hand die van mij vastpakt. Ze huppelt en ze springt tussen ons in. Ik weet het zeker, deze dag heeft een Gouden rand.
Johan, wat heb je een mooi gezin. Wat een lieve en beleefde kinderen hebben jullie. Dat handje van je dochter in jouw hand, de arm van je zoon om je heen. Die liefdevolle blik van je vrouw....
Ik wil jullie ontzettend bedanken voor deze dag en voor de mooie donatie die jullie aan de Stichting Vaarwens hebben gedaan.
Geniet met elkaar en van elkaar, nu en later. Dikke duim, Johan!!!
Lieve groeten, Silvana, auteur/ Vaarwens
Met dank aan:
Dagschipper Hans en Boots Silvana voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het plannen van deze vaardag
Marina Monnickendam voor de ligplaats van het kantoor
Amsterdam Marina/ Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland – kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
En alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Het is 08.10 uur als ik arriveer op de parkeerplaats bij de Brandweer. Schipper Hans heeft daar al een plekje gereserveerd voor mij. Echt heel fijn dat de vrijwilligers van de Vaarwens zo dichtbij de Marina Amsterdam mogen parkeren.
Hans heeft al het één en ander voorbereid en gecontroleerd en na een kopje koffie te hebben gedronken, gaan we ieder even onze eigen gang. Hans maakt het dek nog schoon en ik wil binnen stofzuigen. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 10.15 uur verwachten we onze gasten op de Marina. Ik heb dus nog genoeg tijd om de lunch op te halen bij de Hema. Ik heb nog geen 5 stappen binnen gezet of de broodjes worden al op de toonbank gezet door een glimlachende medewerkster. Wat fijn om de dag zo te beginnen.
Om 09.45 uur wordt de scheepstelefoon gebeld. Onze gasten staan al bij de slagboom van het parkeerterrein. Een half uur eerder dan verwacht. Oeps, de koffiepot pruttelt nog niet. Dus zo snel als ik kan, vul ik deze terwijl Hans alvast vooruit loopt naar de parkeerplaats. De slagboom gaat niet open, maar Hans heeft het nummer van de parkeerwachter en regelt dat deze alsnog open gaat.
Vandaag mogen we onze vaargast Johan (geb. 1982) verwelkomen. Hij zal deze vaardag beleven met zijn vrouw Corina, hun twee kinderen Danick (12 jaar) en Sophie (10 jaar). Daarnaast zijn ook zijn schoonzus Liesbeth, schoonmoeder Geeske en zijn vrienden Aliedes en Cor van de partij. Johan heeft uitgezaaide maagkanker en krijgt levensverlengende chemobehandeling. Deze vaardag is dan ook tussen de behandelingen door gepland. Iedereen installeert zich in de kuip en na een welkom praatje van Hans, gaan we aan de koffie en de soesjes en de kinderen kiezen hun eigen drankje.
"Waar gaan we heen vandaag?". Dat is de vraag. Hans oppert het idee om naar de Zaanse Schans te gaan. De Houtzaagmolen is leuk om te zien voor de kinderen. Johan heeft een ander idee, maar weet niet of het mogelijk is. Hij wil graag naar de Graniet Import. Het is een gebied waar je normaal niet makkelijk komt, maar we kunnen het proberen. De trossen gaan los en we kunnen vertrekken. Johan vindt het mooi om te kunnen laten zien waar hij heeft gewerkt.
Danick heeft het schip al verkend binnen 5 minuten. Zowel hij als zijn zusje staan ervan versteld dat er een toilet is en dat je zelfs op de Vaarwens kunt slapen indien nodig. Het duurde niet lang voordat Danick het stuurrad overneemt van Hans. Die kapiteinspet, past die jongen goed. Hij heeft er gevoel voor. Danick vindt varen heel leuk. In de vakantie zijn ze gaan varen met de sloep van Cor. Heerlijk toch. Het was er ook goed weer voor.
Onderweg zijn er genoeg bezienswaardigheden. Hans weet er het één en ander over te vertellen. Hans is loods geweest in dit gebied en meldt via de marifoon waar we naartoe willen gaan. We komen uiteindelijk bij de Australiëhaven. Johan deed daar het technische onderhoud en reed bijvoorbeeld ook op een shovel. Volgens hem lagen die bergen graniet normaliter nog hoger en Corina bevestigde dit. Ik vond het al hoog genoeg. Lijkt me best spannend om daar met een shovel te rijden. Mij niet gezien. Aliedes werkt er ook, dus kan Johan mooi aanvullen. Hij vertelde dat Johan echt van alle markten thuis was op het werk. In de verte zien we de shovels boven op die berg rijden. Iedereen is buiten op het voordek aan het genieten van de omgeving.
En dan, ..... dan rijden er ineens shovels naar boven die zich naast elkaar opstellen. Ze heffen hun bak en laten een luid getoeter horen als groet. Wauw, wat een prachtig gebaar!!! Voor op het dek, wordt terug gezwaaid en een dikke duim opgestoken. Hans laat de scheepshoorn horen. Dit te mogen aanschouwen en om te zien hoe onze gasten hiervan genieten, zorgt voor een brok in de keel en kippenvel op de armen. Wat is dit ontzettend bijzonder!!! We varen door naar de laadplaats voor de binnenvaart in de Amerikahaven. We kunnen zo dichtbij komen, dat Johan een praatje kan maken met de mensen die zich daar hebben verzameld. Er is zelfs een binnenvaartschip dat ons tegemoet komt en even wil wachten. Wat een lieve mensen allemaal.
Uiteindelijk moeten we een omkeren en het is inmiddels tijd voor de lunch. Sophie helpt mij met de voorbereiding. Je merkt dat ze het leuk vindt om iets te mogen doen. Ze heeft even ervaren hoe het is om de boot te besturen, maar is toch meer een boots dan een schipper. En ik ben heel blij met haar hulp. Danick en Sophie hebben speciaal vrij gekregen vandaag. Sophie weet elk uur te vertellen, wat de kinderen op school voor een les hebben. Sophie: "De kinderen uit de klas zijn vast jaloers". Ze kijkt een beetje bedrukt. "Mis je de kinderen uit de klas?''. Sophie: "Ja, wel een beetje, maar ik vind dit óók heel leuk". Ik kijk haar aan. "Dat mag ook. Je mag ze missen, maar het hier ook leuk vinden." Met een lach op haar gezicht verdwijnt ze weer. Om vervolgens met vervormde stem weer ergens vandaan te komen en op mijn schouder te kloppen: "Tik tik, wie ben ik?".......
Danick stuurt onder het toeziend oog van Hans, vakkundig langs de veerpontjes bij het Centraal Station. Hij is zichtbaar aan het genieten van alles om hem heen. We komen langs een passagiersschip waar ze een evacuatieoefening aan het doen zijn. We vallen echt met onze neus in de boter. Wat is er veel te zien vandaag. We zetten nog koers naar Zijkanaal K. We verbazen ons over de stuurkunsten van Danick. Het is leuk om te mogen zien wat voor een woonboten hier liggen. Dit is weer een hele andere omgeving. Zo hebben we een vaardag vol met indrukken.
De vaardag loopt tegen het einde. We moeten toch een keer terug naar de Marina. Hans mag weer eens een stukje varen, want hij zal moeten afmeren. Dat verloopt probleemloos.
Na de groepsfoto bij het schip, lopen we naar de parkeerplaats. Sophie loopt hand in hand met haar vader. Zo verlegen als ze bij onze ontmoeting was, zo vrij is ze nu. Ik voel hoe haar hand die van mij vastpakt. Ze huppelt en ze springt tussen ons in. Ik weet het zeker, deze dag heeft een Gouden rand.
Johan, wat heb je een mooi gezin. Wat een lieve en beleefde kinderen hebben jullie. Dat handje van je dochter in jouw hand, de arm van je zoon om je heen. Die liefdevolle blik van je vrouw....
Ik wil jullie ontzettend bedanken voor deze dag en voor de mooie donatie die jullie aan de Stichting Vaarwens hebben gedaan.
Geniet met elkaar en van elkaar, nu en later. Dikke duim, Johan!!!
Lieve groeten, Silvana, auteur/ Vaarwens
Met dank aan:
Dagschipper Hans en Boots Silvana voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het plannen van deze vaardag
Marina Monnickendam voor de ligplaats van het kantoor
Amsterdam Marina/ Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland – kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
En alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
