Vaarwens 1497 op 07-05-2025

“Als de bruggen voor je opengaan”

Op de Vaarwens verwachten wij vandaag Roel en zijn gezin.

Roel is 68 jaar en heeft door zijn ziekte veel ingeleverd. De laatste tijd neemt de energie erg af, dus het wordt tijd om samen met het gezin te genieten van de dingen die nog wel kunnen. Met dubbel pech heeft Roel ook nog zijn enkel gebroken dus is hij even gekluisterd aan de rolstoel. Zo waren althans de eerste berichten. Maar omdat het zitten een hele dag toch echt te veel is, worden onze collega’s van Stichting Ambulance Wens ingeschakeld. De dag begint voor hen vroeg, want zij komen vanuit Rotterdam eerst naar Monnickendam om Roel, zijn vrouw Elly en zoon Koen op te halen voor een ritje naar de Amsterdam Marina.

Om 10.00 meldt de familie zich bij schipper Anita. Dochters Maaike en Wietske en schoonzoon Jimmy zijn met eigen vervoer ook gearriveerd. De regen komt met bakken uit de hemel, dus het is een bonte verzameling aan paraplus op de kade. Vanwege het weer krijgt Roel een lekkere muts van de Vaarwens en na een korte groet, eerst maar aan boord. Daarna kunnen we uitgebreid kennismaken en elkaar begroeten, we hebben immers nog de hele dag de tijd. Johan en Joyce van de wensambulance zijn al vaker mee geweest, dus die hoeven wij niets uit te leggen.

Zoals altijd is het schip volledig klaar voor ontvangst, pruttelt de koffie, staat de schaal met lekkers klaar. Anita doet ons welkomstpraatje en bespreekt het vaarplan. We hadden al begrepen dat Roel het heel leuk zou vinden om de stad in te gaan, dus Anita is zo vrij geweest om de doorgang al aan te vragen bij de brugwachters.

Kwart voor elf varen we weg richting Centraal Station om vervolgens langs Nemo en het Scheepvaartmuseum de Nieuwe Herengracht op te gaan. Het is altijd even wachten tot de eerste brug draait, maar dan gaat het als de brandweer. Twee brugwachters fietsen naar “om de andere brug” (snap je het nog?), zodoende staat er altijd al een brugwachter te wachten als je aan komt varen en heeft het verkeer zo min mogelijk last en wij kunnen zo snel mogelijke doorvaren. Goed geregeld!

Jammer dat het ondertussen echt wel lelijk regent, we maken zoveel mogelijk foto’s maar een stralende stad is moeilijk vast te leggen op deze manier. Het is eigenlijk helemaal niet erg want binnen is het wel stralend. Roel is inmiddels met brancard en al verhuisd naar het liftplateau naast schipper Anita, Elly zit in de hoge stoel naast hem en samen genieten zij zo van de tocht. De kinderen kletsen lekker aan tafel en zo heeft iedereen zijn plek gevonden.

Op de Amstel vinden we een prachtige aanlegsteiger waar we ruim de tijd hebben voor de lunch. De broodjes van de HEMA gaan er goed in, het lijkt wel of zij hun zaterdagse best hebben gedaan. Wij hebben zelfs zalm, tonijn en brie, Roel geniet van de broodjes, die liefdevol door Elly in kleine stukjes worden gesneden. Samen herinneringen ophalen is altijd mooi maar zorgt ook voor een lach en een traan. Dat is niet erg, dat mag. Herinneringen zijn er genoeg van vakanties op zeilbootjes, bootjes met een klein motortje, gewoon lekker in Monnickendam en samen op pad. Altijd heel bijzonder dat wij dan een stukje van deze herinneringen mee mogen herbeleven uit de verhalen.

Omdat we in overleg met de brugwachter tot een uur of twee moeten wachten om weer terug te varen, is er ook lekker de tijd om te kletsen. Roel vertelt over zijn werk als technicus op neonatologie, hoe hij graag meedacht met de artsen om de techniek rond de couveuse van een kleine baby zo goed mogelijk te organiseren. Dochter Maaike is dezelfde richting gegaan en hoopt binnenkort haar opleiding tot reumatoloog af te ronden. Zij moet in die tussentijd nog wel even bevallen van hun tweede kindje, maar zij is de rust zelve dus dat zal wel goed komen. Dochter Wietske is juf van groep 3 en 4, maar vindt het soms makkelijker om 23 kinderen in de klas te hebben dan haar eigen 2 kinderen thuis, ja dat kan natuurlijk ook. Elly heeft altijd bij de gemeente gewerkt, maar stopte daar toen haar schoonzoon ook bij de gemeente kwam werken. Bij zo’n mededeling schrik je even tot iedereen begint te lachen, grapje! Maar Jimmy werkt wel bij de gemeente en houdt zich daar bezig met beveiliging van IT. Als dan je zwager bij de bank weer een opleiding volgt voor IT-specialist (ik hoop dat ik het goed zeg, Koen) dan is het cirkeltje binnen de familie toch weer aardig rond.

Uiteindelijk komt de brugwachter aan, hij staat wat schuchter bij zijn bedieningskast, dus schipper Anita zegt: ”zal je altijd zien, sta je in de regen op je brug, ben je de sleutel vergeten”. Enfin, brugwachter weer weg, komt over de marifoon het bericht dat de brugwachter zo terugkomt, hij was de sleutel vergeten……. Zo’n dag dus. Maar dan gaat het weer heel vlot, af en toe een dubbel rood licht op de brug, maar dat ligt aan de knopjes en niet aan ons, dus we mogen doorvaren. En dan geeft Roel aan dat het goed zo is. Het is een mooie dag, maar de vermoeidheid slaat toe. Als wij aankomen op de haven schijnt zowaar even de zon en kunnen we toch nog een groepsfoto op de steiger maken.

Dan is het tijd om afscheid te nemen. Roel gaat vermoeid maar voldaan de ambulance in. Elly krijgt een dikke knuffel en ons rest niets anders dan deze lieve familie heel veel goeds te wensen.

Beste Roel en familie, het was fijn om jullie aan boord van de Vaarwens te hebben en met jullie mee te mogen deinen op deze dag. Het ga jullie goed.

Anita, Wendy en Wijnie

Auteur Vaarwens / Wijnie

Met dank aan:
Dagschipper Anita en bootsen Wendy en Wijnie voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Marina Monnickendam voor de ligplaats van het Vaarwenskantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam-Amstelland - Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Waternet Amsterdam en de brugwachters voor het vlotte draaien van de bruggen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...