Vaarwens 1514 op 07-07-2025
Met een dikke tút voor tante Sil
De Vaarwens staat vandaag ter beschikking van mevrouw Sil Haas. Zij is 98 jaar geleden in Friesland geboren en al geruime tijd wonend in Den Haag. Mevrouw wordt vergezeld door haar neven Edward en Dirk, en haar nichten Yvonne en Juul. De wens is aangevraagd door Marjolein die in het verzorgingshuis van mevrouw werkt en op haar vrije dag vandaag ook meevaart.
Een mooi verslag geschreven door schipper Wouter:
Rond half elf verschijnt de WensenAmbulance Noord Holland op de kade bij het Kraanspoor. Chauffeur Joris en verpleegkundige Petra hebben er al een lange reis opzitten vanaf huis – Beverwijk – Den Haag – Amsterdam en dat alles door een drukke maandagspits.
Twee dagen geleden is deze spoedwens in gang gezet. De hoogbejaarde Sil woont sinds de coronatijd in een verzorgingshuis en kan sinds enkele dagen niet meer lopen. Ze is daarbij hardhorend en nagenoeg blind maar nog zeer helder van geest. Het leven is mooi geweest en in overleg met de artsen heeft zij haar wens uitgesproken dat op zeer korte termijn het leven zal gaan stoppen.
Tijdens haar jeugd in Friesland heeft Sil vaak gevaren, en ze heeft nu nog één wens en dat is om weer een dagje het water op te gaan. Het verzorgingshuis waar Sil woont gaat binnenkort met bewoners varen door het Westland. Dit gaat plaats vinden in open tuindersvletten, en helaas is het voor Sil door haar lichamelijke gesteldheid niet mogelijk om daar met mee te gaan. Gelukkig is Marjolein bekend met Stichting Vaarwens, zo is het balletje gaan rollen.
Zodra al onze gasten een plekje in de ruime kuip hebben gevonden volgt een kort welkom-praatje door de schipper van vandaag. Hanneke serveert een lekkere bak verse koffie. Sil maakt duidelijk dat ze wel koffie belieft, mits er maar een dikke klont slagroom op zit. Waar haal je die zo snel vandaan? De soesjes bieden uitkomst; snel een aantal soesjes doorsnijden en uithollen en deze dame krijgt slagroom op haar koffie!
De dag begint met zomerse buien. Er staat een stevige West-Noord-Westelijke wind waardoor we met onze gasten niet het open water van het Markermeer op willen gaan. Maar de Zaan biedt uitkomst en is zoals altijd een prachtige bestemming. De reis de Zaan op verloopt zeer vlot. De Wilhelminasluis staat op de brug na al helemaal klaar voor ons, zowel op de heen- als op de terugvaart. De bruggen gaan ook soepel voor ons open, enkel de spoorbrug hebben we op de terugweg net gemist en de intercity gaat voor…
In de kajuit is het al snel gezellig. Sil komt zelf uit een gezin van 13 kinderen, waardoor er meer dan 60 neven en nichten zijn. De vier van vandaag zijn geen van allen broers of zussen en komen ook uit alle windstreken. Zo wordt de vaartocht ook een soort reünie. Na het passeren van de Julianabrug breekt de zon door de wolken heen, juist nu we in de verte de draaiende molens in het vizier krijgen. Wat een plaatje om te zien, die wolkenjagende lucht boven dat schitterende Hollandse landschap! Sil kan niet alles meer scherp zien maar wordt de hele trip steeds bijgepraat wat er allemaal aan moois voorbijtrekt. Ze geniet zichtbaar en heeft de hele dag een grote dankbare lach op haar gezicht.
Bij het aanschieten van de steiger bij de houtzaagmolen “Het jonge schaap” staat er al een molenaar klaar om onze trossen aan te pakken. Hanneke is ondertussen druk bezig geweest met het bereiden van de heerlijke Hema lunch. De motor van het schip gaat even lekker uit, genieten van de rust, het klotsende water en de lekkere broodjes. We zijn bijna uitgegeten als molenaar Klaas aan boord stapt. Hij heeft al vernomen dat Sil niet meer in staat is om de molen te bezichtigen, dus dan komt de molen gewoon aan boord…
Door middel van enkele schaalmodellen en zijn enthousiaste uitleg wordt heel veel duidelijk over het ontstaan van de molens in de Zaanstreek en met name de Zaanse Schans. Klaas kan daar uitgebreid over vertellen. Sil hangt aan zijn lippen. Helemaal zodra Klaas vertelt over de verschillende namen van de molens. Een van de molens op de Zaanse schans heet “Huisman”, en laat dat nu net Sil’s meisjesnaam zijn…
Als aandenken aan de molen wordt door Klaas een prachtige houten tegel aan Sil overhandigd. Hierna gaan onze overige gasten zelf op onderzoek uit in de molen. Deze draait en is volop in bedrijf met het zagen van stammen. Ook hier zijn wij weer van harte welkom en wordt het hele molenbedrijf in geuren en kleuren uit de doeken gedaan.
Na het bezoek aan de molen wekken we de trouwe John Deere motor weer tot leven, wenden de steven en beginnen aan de terugreis naar Amsterdam.
Na een prachtige dag op het water is de tijd gekomen om afscheid van elkaar te nemen. We bedanken de familie voor de gulle donatie aan onze collectebus. De laatste foto’s worden op de steiger genomen met de Vaarwens als decor. Met zijn allen rond de brancard wandelen we naar de Wensambulance. Sil geniet nog overduidelijk van de stevige bries die door haar haren waait. Eén voor één nemen de nichten en neven afscheid van hun hoogbejaarde tante. Ze beseffen maar al te goed dat dit voor de laatste keer zal zijn.
Op de vraag aan Sil hoe de dag op het water haar bevallen is antwoord ze: “Na vandaag geef ik mijn leven een 10”! Dirk sluit af met een zoen; of op z’n Fries gezegd een dikke tút voor tante Sil…
Daar valt niets meer aan toe te voegen.
Vaarwel Sil…
Auteur Vaarwens/ Wouter
Met dank aan:
Boots Hanneke & dagschipper Wouter
WensenAmbulance Noord-Holland voor het vervoer en de verpleging en de prettige samenwerking
Amsterdam Marina/ Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Jan de parkeerwachter van Bedrijven Kraanspoor voor het snel regelen van parkeergelegenheid voor de vaargasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Havendienst Zaanstad voor de vlotte bediening van de Sluis en de bruggen
Molenaars van houtzaagmolen Het jonge schaap voor de gastvrijheid en de hartelijke uitleg aan boord
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
