Mw. Johanna Verkuyten ligt in een hospice te Eindhoven en leest de folder van Stichting Vaarwens. Ze is er slecht aan toe, maar haalt uit het laatste stukje leven wat er in zit. Ze heeft haar sporen voor volk en vaderland verdiend en is geridderd in de Orde van Oranje Nassau. Ze wil nog graag een keertje 'met die Meander' varen, dat leek haar nou leuk en even later rolt het intakeformulier op Inge haar kantoor uit de printer! Inge belt direct Stichting Ambulance Wens Nederland en reserveert het vervoer vanuit Eindhoven naar Muiden, regelt vrijwilligers en bereidt de hele vaarwens voor. Het is een haast windstille dag als de ambulance op de haven van de KNZ&RV te Muiden aankomt. Vaarvrijwilliger Danny staat met de camera klaar als er drie dames uit de ambulance komen. Het zijn Oma, dochter en kleindochter.. drie generaties en ze hebben er zin in. Er klinken gilletjes als de brancard over de steigers van de KNZ&RV rijdt en Johanna vind het maar niks. Eenmaal aan boord voelt ze zich safe zodra ze met de brancardlift de stuurhut in is gebracht.

"Ik wil hier niet voor het raam staan hoor! Zet me maar bij Evert op de bank!" oppert ze de regie weer in de hand nemend.

Ambulancevrijwilligers Cor en Olaf helpen Johanna van de brancard en nestelen haar in op de bank bij schipper Evert. De levensader (zuurstofmachine) wordt aan het net van de Meander V gekoppeld en ze is er klaar voor. Koffie, een welkomstwoordje en de trossen gaan los. Haar ogen worden groot en de oren staan wijd open om alles op te slaan wat Evert vertelt.

We genieten samen optimaal van deze bijzondere vaardag, maar nog meer van deze moedige vrouw die tot op het laatste moment regie houdt in haar leven...

Vaarwel Johanna...