Het regent mistroostig als Evert en Inge het schip klaarmaken voor de vaarwens van Gerda.

Het tweetal is al vroeg bezig, want Gerda moet in de loop van de middag weer thuis zijn voor een zeer speciale behandeling, dus is de vaardag vroeg gepland.

'Ze treft het niet Inge... dit is gewoon géén weer!', moppert Evert.

'Moed houden schat, ze hebben beloofd dat het vanmiddag droog zal worden...' antwoord Inge optimistisch.

Even later arriveert om 09.00 uur de familie al op de haven om dezelfde reden, maar dan belt de verpleegster van de ambulance met de boodschap, dat het geheel ruim een uur later wordt. Files en oponthoud gooien roet in het eten... Gerda wil niets missen van haar vaardag en alles wordt in het werk gezet om de behandeling later op de dag te kunnen laten plaatsvinden. Ze lijdt namelijk aan terminaal hartfalen en daarvoor krijgt ze een speciale behandeling. Gerda is een vrouw van de dag, of eigenlijk van het uur maar ze blijft positief en haalt er uit wat er in zit. Het verzetten van de behandeling lukt en er komt weer rust in het gebeuren.

De ambulance komt een uurtje later de haven van Monnickendam op rijden en iedereen heet Gerda een warm welkom. Even later staat ze aan boord achter het raam, en terwijl de miezerregen zich uitstort over het landschap, zet de Meander koers richting open water. Toch genieten Gerda en haar naasten met volle teugen van alles wat hen geboden wordt.

'Gaan we ook naar Volendam Evert?' vraagt Gerda zachtjes.

Evert knikt met een glimlach...

'Zou het mogelijk zijn dat we nog één keer...' fluistert ze vervolgens.

'Yep... gaan we regelen!' lacht Evert en na de heerlijke lunch, bereid door vaarvrijwilligers Joke en Hiepke, gaan we met z'n allen naar foto de Boer.

Een vrolijke verkleedpartij volgt en het resultaat mag er zijn. Bij het verlaten van de fotowinkel breekt de zon door en het gezelschap pikt een terrasje op de dijk.

'Na regen komt zonneschijn Evert!' lacht Gerda als ze weer aan boord komt. De trossen gaan weer los en er wordt gevaren, gelachen, genoten en gevierd door iedereen aan boord. Gerda plukt de dag met volle teugen, want het kan zo maar over zijn...

We neem innig afscheid en er vloeit een traan terwijl Gerda en Evert knuffelen.

Dag lieve Gerda, sterkte lieve familie.