Mw. Kamman vaart nog éénmaal.

Mw. Kamman is met haar laatste stukje bezig... Toch heeft ze nog altijd enorme trek naar het water. Ze kwam van Marken en voer samen met haar man en kinderen vaak op de Gouwzee en het Markermeer. Vandaag hebben we nog éénmaal dat grote genoegen van het vrije varen geproefd, samen met haar 2 kinderen en 4 kleinkinderen.
Klokslag 10.00 uur arriveert de Stichting Ambulance Wens Nederland met Mw. Kamman op de Amsterdam Marina. Het is fris, maar de zon schijnt uitbundig.
"Ik ga u vandaag ontvoeren!" grapt Evert bij het openslaan van de ambulancedeuren. Snel wordt de brancard aan boord van de Meander V gereden en even later staat ze heerlijk warm achter het raam. Ze ruikt de geur van versgezette koffie en vaarvrijwilliger Danny voorziet iedereen van een lekker 'bakkie'. "Heerlijk!" fluistert ze hees, want door de trachea canule kan ze amper meer praten. Helaas moeten we haar teleurstellen en de verpleegster fluistert lief: "Lieverd, je mag en kunt niets meer eten of drinken!" Met een nat doekje worden haar lippen als troost een beetje nat gemaakt, maar dan hoort ze de motoren starten.
"Heelijk... varen, ik heb me er zoooo op verheugd!" roept ze hees.
De trossen gaan los, de zon schijnt uitbundig, de wind waait straf, panorama's schuiven voorbij.... en Mw. Kamman vergeet heel even hoe slecht ze er voor staat. Ze geniet de hele dag van het varen en haar naasten om zich heen. Wat is dat heerlijk om te zien.
Na een prachtige dag gaat het gezelschap weer van boord en met gemengde gevoelens nemen we afscheid...

Vaarwel lieve moeder en oma...
Auteur Vaarwens

Met dank aan:
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verpleging
Amsterdam Marina en KNZ&RV te Muiden voor de gastvrijheid
Vaarvrijwilliger Danny van Laar
en alle sponsoren die dit mede mogelijk maakten.