Gerrit is nog jong en wordt in zijn 45ste levensjaar gediagnosticeerd met een ongeneeslijke kankervorm. Hij zit nog midden in het leven met vrouw en kinderen van 10, 12 en 15 jaar oud, als hij te horen krijgt dat zijn leven binnenkort eindig is. Gerrit treedt zijn resterende tijd hier op aarde met opgeheven hoofd tegemoet en besluit er uit te halen valt wat er in zit, zekers voor zijn lieve vrouw en drie geweldig flinke jonge zoons. Zo reisde hij vandaag van Assen naar Amsterdam om er nog een dagje met zijn gezin uit te kunnen tijdens een vaardag. Hij vindt het prima dat de cameraploeg van omroep Max mee gaat, al was het alleen al vanwege de herinnering voor zijn vrouw en kinderen…

Ook vandaag waait het weer stevig als de familie op de haven van de Amsterdam Marina arriveert. De camera’s draaien en er is een warm welkom. Als Gerrit en zijn gezinnetje aan boord komen, is de verbazing groot; “Wonen jullie hier? Man wat een mooi schip! Mogen we de hele dag hiermee varen?”

De familie geniet nu al van de dag en iedereen is opgetogen over wat er gaat gebeuren. Toch heeft de dag een lading… : “Vader is ongeneeslijk, camera’s, het komt op TV, iedereen weet het straks…!” en één van de kinderen heeft het er moeilijk mee. Iedereen begrijpt het en we passen ons er volledig op aan.

Dan gaan de trossen los en zoals gewoonlijk vertelt Evert ronduit over het schip, over Amsterdam en alles wat de waterwereld ons biedt. Op de achtergrond beweegt zich de cameraploeg tactisch en maakt de nodige shots van de dag. Gerrit geniet, en niet met mate. Hij en zijn gezinnetje laaft zich aan deze bijzonder dag met een bijzondere lading. We komen bij de Oranjesluizen en ook daar staat een camera van omroep Max de invaart van de sluis te filmen en Evert vertelt, Inge zorgt en vaarvrijwilliger Frans assisteert…

Eénmaal op het Markermeer waait het straf, maar de zon tovert onze waterwereld om tot een letterlijk schitterend plaatje. “Zullen we even gassen?” roept Evert.

“ Jaaaa…!” roepen de jongens en cameraman Rob weet niet hoe snel hij zijn spullen gereed moet krijgen om het spektakel te filmen. Even later klieft de Meander V woest door de korte golven en iedereen geniet van het spektakel. De 1000 PK doet haar werk en laat de Meander V heerlijk en onverstoord door het water glijden terwijl Rob mooie shots maakt met een kleine camera aan een soort uitschuifbare hengel.

“Geweldig Evert, wat een vrijheid dat je je huis zo over het water kunt verplaatsen!” fluistert Gerrit in Evert’s oor.

Muiden: We meren af voor de zeesluis, zetten de cameraploeg van boord, genieten van de lunch en daarna mag het gezelschap helemaal gratis het Muiderslot bezichtigen, waarvoor dank namens ons allen. Dan varen we onze weg terug naar Amsterdam. Gerrit en Frans delen op het voordek en er valt een traan… Gerrit hangt aan het leven en zijn gezin. Zijn leven stond altijd ten dienste van hulpverlening en zorg voor de medemens, en nu is de tijd daar, dat hij zelf afhankelijk is van… Het doet pijn om los te laten, en dat wil, mag, en kan hij nog niet. Er is nog teveel… We begrijpen het volledig en zijn dankbaar dat we mensen als Gerrit en zijn jonge gezin in deze situatie nog een dagje vergetelheid kunnen bieden.

Gerrit gaat aan het roer en beurtelings ook zijn kinderen. Ze krijgen een korte navigatiecursus van Evert en Frans en de Meander V wordt secuur naar de sluizen teruggevaren. De zon schijnt nog steeds en de windmeter geeft 35 knopen aan (windkracht 6)! Het levert prachtige panorama’s op en alle kinderen beginnen zich nu veilig thuis te voelen. Het schip wordt een stukje van hen en ze genieten van alles. Gerrit zegt tegen zijn echtgenote Maaike; ” Kijk schat… dit had ik ook nog wel willen doen. Vrij zijn, op een boot wonen, varen, het leven leven!”

Gerrit beseft dat het er niet meer in zit en het doet hem pijn dat hij straks zijn jonge gezin en lieve vrouw moet achterlaten. Het is echter nog niet zo ver en hij is nog niet voornemens de strijd op te geven…