De diagnose krijgen dat het over en uit is, zet je hele leven op z’n kop en het is altijd veel te vroeg want we waren er nog niet aan toe… In zijn 48ste levensjaar kreeg onze gast van vandaag te horen dat hij nog maar kort heeft en Johnny verblijft momenteel in het hospice Kuria. Zijn broer Franklin had Vaarwens gezien in een TV programma en hij besluit voor zijn broer een wens in te dienen. Omdat er enige haast geboden is, wordt de wens al snel door Inge ingepland en vandaag is zijn vaardag.

Het is vochtig, warm en benauwd weer, maar we klagen niet… het is zomer! Vaarvrijwilligers Kees en Reina hebben de rit om de randstad met filestress moeten doorstaan, maar komen mooi op tijd op de haven van Waterland aan. Even later arriveert ook Johnny en zijn naasten en er is een warm welkom in de ruimste zin van het woord. Even later staan ze bij de Meander v en Johnny roept op z’n Jordanees; “Wat een schip zeg! Ik dacht dat ie veel kleiner was, maar dit is een flinke knaap!’

We maken verder kennis aan boord en Evert vertelt over de boot en het doel aan de familie, waarvan een aantal ook watergek zijn. Dan gaan de trossen los….

Heerlijk, de Gouwzee, water en weidsheid. Johnny geniet van dit geschenk in zijn laatste dagen en zijn moeder, zijn echtgenote, zijn neef en broers niet minder. Evert vertelt zijn planning voor de dag, want er wordt zwaar weer verwacht. Ze willen met z’n allen het allerliefste naar de vuurtoren, want dit is een unieke gelegenheid. We varen naar ‘Het Paard van Marken’ en meren aan. Vaarvrijwilliger Kees is weerkundige en heeft jarenlang bij de meteo gewerkt, dus we hebben een expert op dat gebied aan boord. “Zet er maar een extra lijntje bij Evert, want er komt een hoop viezigheid aan…!” zegt Kees als we vastmaken aan de meerpalen naast de toren.

We liggen en de lunch wordt geserveerd, maar Johnny en zijn broers zijn al van boord. Ze maken gebruik van de unieke mogelijkheid om de vuurtorenterp te betreden en laven zich aan de schoonheid van de omgeving. Ondertussen pakken er zich donkere wolken samen en de buienradar voorspelt niet veel goeds. Kees wint informatie in en hoort dat er in Hilversum een windhoos was en er bomen zijn ontworteld. De schipper en de weerkundige worden ietwat nerveus, want we liggen in open water en als de wind uit het oosten komt, is het muizen…

Iedereen geniet nietsvermoedend van de lunch, terwijl donkere wolken en rare luchten zich boven de Meander V en de vuurtoren samenpakken. Op de windmeter staat 45 knopen wind en de meerlijnen kraken onder het natuurgeweld. We zien Thijs overhaast de was binnenhalen en de ramen en deuren sluiten terwijl een hevige stortbui zich over het water uitstort. Het slaat links en rechts in, maar het gezelschap voelt zich veilig en geniet van de elementen van de natuur. Zo ook Johnny, die de dag als een onwerkelijke droom ervaart. Angst heeft hij niet meer en genieten is zijn motto! Zodra de wind er uit is, komt zoals het spreekwoordelijke gezegde verkondigd ‘na regen komt zonneschijn’ en we beklimmen de toren. Johnny redt het niet en blijft beneden. Voor hem is de dag überhaupt al een geschenk en kan niet meer stuk…

Na het vuurtorenavontuur varen we nog even naar Volendam en iedereen geniet van het pittoreske stadje en haar toerisme. Daarna varen we terug, want de dag is al weer om. We nemen afscheid van deze onfortuinlijke jongeman, die in zijn laatste dagen nog eenmaal heeft kunnen genieten van een geweldig avontuur…