Getroffen door een ongeneeslijke spierziekte treft Anneke op de Wereld ALS dag een vrijwilligster van Stichting Vaarwens die haar enthousiast maakt om nog een keertje met haar naasten te kunnen varen. Anneke voelt zich eigenlijk nog te goed en durft zich niet aan te melden. Haar lotgenoten adviseren het haar om het nu te doen nu ze nog redelijk veel kan en niet te wachten tot ze veel slechter is, want dat is wel haar voorland. Anneke heeft al veel ingeleverd, is volledig rolstoel gebonden en het ziet er weinig rooskleurig uit! “Het is nooit te vroeg, vaker te laat…!” is het advies aan Anneke! Uiteindelijk besluit ze zich aan te melden voor een vaarwens.

-

De berichten zijn even weinig hoopvol als gisteren, toen het de hele dag regende, maar vandaag blijft het wonderwel droog als Anneke met haar man en twee naaste vrienden al vroeg de haven op komt rijden. Evert is nog druk in de weer en ligt achter op zijn schema, iets wat hem zelden overkomt en vraagt of ze even kunnen wachten totdat het schip klaar is voor de ontvangst van de rolstoel. Dan komen ook Harrie en Marianne aan boord. Marianne heeft een appeltaartje meegenomen en even later is het hele gezelschap compleet. Anneke gaat (enigszins angstig, want ze is een keertje uit haar rolstoel gekieperd) op de rolstoellift naar binnen en wordt op ons podium geplaatst, opdat ze alles mooi kan overzien. De dag kan beginnen!

-

Evert vertelt en ziet dat iedereen zich verbaast. “Dus wij zijn vandaag exclusief de enige gasten aan boord? Varen jullie speciaal voor ons?” klinken verraste maar enthousiaste stemmen. Inderdaad, de Meander V vaart vandaag alleen voor Anneke en haar naasten! Harrie maakt de trossen los en we gaan de Gouwzee op. Voor het gezelschap is het redelijk onbekend terrein en er is veel over te vertellen. Iedereen geniet en lacht en aan het eind van de morgen scharrelen we Volendam binnen. Daar is het druk met de opbouw voor de ‘Volendammer kermis’, maar havenmeester Alexander heeft plaats gemaakt voor de Meander V. We lunchen lekker buiten want het is niet koud en gaan daarna met z’n allen naar de fotograaf. Anneke zegt lief en emotioneel tijdens de verkleedpartij tegen Evert; “Oh man… wat geniet ik van deze dag. Wat is dit heerlijk en ontspannen, een cadeautje!”

De foto wordt gemaakt en het resultaat is een prachtig shot van een lief gezelschap met onze stralende- maar zieke Anneke als middelpunt.

-

We gaan weer varen en laven ons aan de weidsheid van het water, en ook de wind laat het niet afweten… Eigenlijk willen we naar de vuurtoren maar de golven voor de toren zijn te hoog om aan te meren. Het blijft bij zwaaien en we zien vuurtorenbewoner Thijs met grote tred vanuit zijn schuurtje naar de terp lopen om nog snel een paar plaatjes te schieten van ons bezoek! Geweldig, wat een man, wat een gedrevenheid om ons en onze gasten te plezieren met een plaatje. Even later pingelt de mailbox aan boord en de foto’s komen binnenrollen voor onze gasten als aandenken aan het bezoek.

-

We varen verder en proberen Edam aan te lopen. Ook daar staat de wind dwars op de haven en Evert durft het niet aan om binnen te varen want in Volendam begaf de boegschroef van de Meander V het knarsetandend... De nieuwe ligt al aan boord, maar we hebben geen tijd om droog te gaan en het te vervangen… De vaarwensen gaan voor… altijd!

-

We scharrelen verhalen vertellend terug naar Monnickendam en Evert heeft een goed oor. Iedereen laaft zich aan zijn belevenissen en bijzonderheden, wat resulteert en de aanschaf van één van Evert zijn boeken.

We nemen afscheid van Anneke en haar lieve naasten, die vandaag even niet dachten aan, maar beleefden met…

-

Sterkte lieve Anneke en naasten,

Auteur Vaarwens

-

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Haven Volendam voor de gastvrijheid

Bakker Gutter en slagerij Spronk voor de gesponsorde catering

Vaarvrijwilligers Marianne en Harrie voor de inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...