We krijgen de vraag van de Stichting Ambulance Wens Nederland of we nog een vaardag open hebben staan, want ze hebben een aanmelding gekregen van een meneer die nog graag met zijn naasten een keer het water op wil. Hij heeft altijd gevaren en het zit hem (evenals vele Spakenburgers) in het bloed! Inge speurt door de volgeschreven agenda en vind nog een opstaande dag op korte termijn. Het werd vandaag… Ruud is getroffen door de sluipmoordenaar en heeft al veel ingeleverd. Hij is zwak, maar goedmoedig en komt opgetogen in de ambulance vanuit het hospice Nijkerk aan op de haven in Monnickendam. Zijn naasten volgen en er is een enthousiast weerzien.

-

Varen: Het is een prachtige na zomerdag en de zon schijnt uitbundig. We gaan aan boord, waar onze vrijwilligers Reina en Kees als weer klaar staan om het gezelschap op te vangen. De brancard wordt aan boord gereden en er is verbazing bij Ruud. Evert vraag hem hoe hij zich voelt en Ruud geeft aan een goede dag te hebben. “Ik kan nog wel een paar passen doen hoor!” roept hij enthousiast als Evert voorstelt om bij hem achter de stuurstand te komen zitten.

Even later komt hij van de brancard en stapt dapper de traplift op en loopt door de stuurhut naar voren. Het enige wat hij uit kan brengen is:”Ongelofelijk!” Dan vlijt hij zich neer op de bank en is klaar voor de dag. Iemand heeft er bij Evert een muntje ingegooid en dan begint hij te vertellen. Hij vindt goede oren en iedereen luistert aandachtig. Velen hebben ook een draadje met het water, dus de link is al gauw gelegd.

-

Vergeten: We gaan los en iedereen geniet met volle teugen van de geweldige mooie najaarsdag. We scharrelen over de Gouwzee en Ruud haalt herinneringen op aan mooie tijden dat hij hier voer met een Lemmer aak, op een botter en met een motorkruiser. Er is veel te zien en te vertellen en Ruud laaft zich aan de dag en vergeet af en toe zijn ziek zijn. We meren aan bij de vuurtoren waar hij met grote regelmaat langs voeren, maar nu meert hij er aan... We genieten eerst samen van een heerlijke lunch en daarna gaan Ruud zijn naasten de toren in. “Laat mij hier maar even een tukje aan boord doen jongens… Ik wil graag even genieten van de rust en van het schip!” oppert Ruud. Terwijl Thijs een rondleiding geeft, prutst Evert met Thijs zijn orthese die de kapotte enkel moet vastzetten. Even waant Evert zich weer in zijn oude vak terwijl hij in de warme machinekamer aan het hulpmiddel werkt…

-

Verwerken: Als Evert weer uit zijn ‘knutselhok’ komt, ligt Ruud in diepe slaap op de brancard. Het water schittert en klotst, zeilschepen schuiven voorbij en uit de toren komen allerlei geluiden. Dieselmotoren, klokgeluid, lachende mensenstemmen… het plaatje is compleet. Ruud verwerkt in rust de opgedane indrukken en ontwaakt na zijn hazenslaapje. Hij laaft zich aan deze mooie zonnige dag, waarop hij wordt getrakteerd. Dat mag ook wel, want het wrede lot dat Ruud trof is niet niks.

-

Verlaten: Het gezelschap komt weer aan boord en de trossen gaan weer los. Na even de gashandels voluit de hebben gehad, varen we rustig terug naar terug naar Monnickendam met Ruud en zijn naasten op het achterdek genietend. Hij is moe, beseft dat dit zijn laatste vaartochtje is en zo meteen moet hij zijn geliefde weidse water weer verlaten…

Na te zijn aangemeerd, keert iedereen terug naar de parkeerplaats waar Ruud de ambulance weer in gaat en dan nemen we met een traan afscheid van deze dappere man in zwaar weer…

Vaarwel Ruud

Auteur Vaarwens

Met dank aan:

Jachthaven Waterland voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulance Wens Nederland voor de wens, het vervoer en de verpleging

Bakkerij Kees Gutter en Keurslager Dirk Spronk voor de gesponsorde catering

Thijs en Liliane Spijker voor de gastvrijheid en de mooie foto’s

Vaarvrijwilligers Reina en Kees voor de inzet

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...