Vaarwens 1153 op 20-04-2023

Onze vaargaste van vandaag is Liesbeth (Geb. 1946), die samen met haar 4 broers en zus (gezin is nog compleet) de vaardag komt beleven. Liesbeth heeft kanker en heeft chemo gehad, maar ze is nu opgegeven en het gaat heel snel allemaal. Toch heeft niemand een idee hoe het ziekteverloop zal zijn en haar tijdlijn is onzeker. Ze is afgelopen dinsdag thuisgekomen vanuit het ziekenhuis en ze wil niet naar een hospice, maar heeft hulp bij verzorging thuis. Via Liesbeth haar schoondochter wordt het idee geopperd om een vaarwens te gaan doen en broer Joop vult de intake in. Vandaag gaat het gezelschap het water op…

De strakblauwe lucht van gisteren heeft plaatsgemaakt voor een grijze wolkendeken en af en toe spettert het al als dagschipper Bert en boots Lyda aan boord komen. Gezellig maken ze samen het schip klaar en halen de broodjes. Het is een grote groep, dus een drukke dag, want ze komt helemaal uit Oss met de SAW en de verpleger en chauffeur gaan uiteraard ook mee…

Een mooi verslag van schipper Bert:

Na een lange rit kwam het gezelschap aan op het Kraanspoor. Jan - de parkeerwachter aldaar - moest gebeld worden want de cameraherkenning was niet op zijn best. Alles lukte uiteindelijk om de auto’s een plekje te geven. De Ambulance gaat open en Liesbeth had haar drie broers en haar zus dus mee. Ze maakten grappen onder elkaar en er was direct al een ontspannen vrolijke sfeer. In twee helften kwam gezelschap aan boord in de regen en een koude wind. Lekker genieten van koffie en een versnapering en dan een vaarplan maken…

Al snel besloot Liesbeth dat ze naar De Zaanse Schans wilde. Iedereen keek zijn/haar ogen uit, want het was druk met schepen op het water. In de sluis hielp Peter van de SAW, maar ook de broers staken hun handen uit de mouwen. De bruggen draaiden op de heenweg prompt en bij de molen werd de lunch geserveerd die Lyda had klaargemaakt. Helaas moesten we de ligplaats verlaten voor de Quo Vadis die een klein uurtje te vroeg was. Toen zijn we maar bij hen langszij gegaan en Klaas (vrijwilligers van de molen - heeft met zijn modellen uitleg gegeven over de molentechniek. Alle mannen hingen aan zijn lippen.

Daarna vertrokken we weer en bij de Alexanderbrug moesten we even wachten. We liepen averij op aan de achterklep omdat de schipper een paal over het hoofd had gezien. Kan gebeuren…
Er werd onderling veel humor bedreven en een wens van Liesbeth en haar naasten was om nog even bij het oude zendschip van Radio Veronica te gaan kijken.

Toen we de Zaan uit wilden varen, werden we door de Havendienst verzocht even te wachten tot een groot zeeschip gedraaid was op het Noordzeekanaal. Iedereen was sterk onder de indruk van de grootte van de tanker. Daarna zetten we koers naar de Nordeney, het oude Veronica zendschip dat nu een restaurant is. Toen was het tij om terug te keren naar de haven…

Het onverbiddelijke afscheid was in de stralende zon en Liesbeth had GENOTEN! Ze gaat weer naar huis en stapt weer in haar onzekere tijdlijn, maar iedere dag is er één en deze pakken ze haar niet meer af!
Na de fotosessie en de nu gelukkig wél werkende nummerplaatherkenning, kon iedereen van het terrein. Even later keerden ze snel terug vanwege een aan boord gelaten zonnebril. Die bleek na even zoeken tóch meegenomen te zijn....