Vaarwens 1510 op 03-07-2025

Warme herinneringen op het water

Vandaag stond in het teken van Hugo (82), hoofdgast uit Noordwijk, met zijn grote liefde voor het water. Ooit voer hij zelf het zeegat uit met zijn eigen vissersbootje, hengels in de aanslag, op zoek naar kabeljauw. Het bootje op de trailer, naar de Oostzee, en dan vissen met vrienden was een jaarlijks ritueel. Maar die tijd ligt achter hem. Na een stabiele periode gaat zijn gezondheid nu snel achteruit. Zijn dochter Cindy was degene die de Vaarwens voor haar vader aanvroeg. Gelukkig konden ze met een spoedaanvraag meteen terecht.

De vrijwilligers van Stichting Vaarwens, schipper Anita en bootsvrouw Lyda, ontvingen de familie hartelijk op de Vaarwens. Voor mij was het inmiddels de vierde keer dat ik meevoer, en telkens weer raakt het me hoe bijzonder deze tochten zijn.

Bij aankomst aan boord werd al snel duidelijk hoeveel deze dag voor hen betekent. Samen met haar broer Marcel en haar moeder Mieke vormt Cindy een warme kring rond haar vader. Het was duidelijk dat iedereen echt zin had in een fijne dag op het water, en om even weg te zijn uit een periode van zorg. En dan waren er ook nog de trouwe buren Jan en René – de steun en toeverlaat in deze pittige periode. Aan het gezegde ‘een goede buur is beter dan een verre vriend’ is op dit soort momenten in het leven echt geen woord gelogen. Kortom: een groep mensen die je graag in het zonnetje zet en een dag laat genieten van het water en van elkaars gezelschap.

Cindy vertelde over haar tijd als boswachter op het vogeleiland bij Andijk, waar de wind altijd vrij spel heeft en de natuur nog écht natuur mag zijn. Hier was ze samen met haar vader geweest, waarbij zij zelf de kapitein was op de boot. Die bestemming was voor vandaag wat te ver, maar de keuze voor Pampus was een prachtig alternatief. Lekker het open water op dus.

Na een welkom van schipper Anita meerden we af en zetten koers richting Pampus. De lucht brak open en liet voorzichtig de zon door, alsof ook het weer een steentje wilde bijdragen. Langs Centraal Station – waar we nog even de zoon van Anita tegemoet voeren – en door naar Durgerdam, met zijn karakteristieke houten huisjes. Met een korte onderbreking in de sluis, waarbij Anita ‘en passant’ nog even een van de fenders wist te redden door het trappetje af te klimmen, voeren we onder de Schellingwouderbrug door, langs het Vuurtoreneiland met zijn ranke toren en over de voormalige Zuiderzee. Met de wind in de rug was het zitje voorop heerlijk, en met vereende krachten werd Hugo daarheen gebracht om te genieten van het weidse water en het uitzicht.

Rond lunchtijd kwamen we aan op Pampus. Op het laatste moment was een lunch geregeld door de mensen van de HEMA – met liefde ingepakt en meer dan compleet. Vers belegde broodjes, sapjes… alles was aanwezig. Bij het ophalen hoorde ik al dat dit allemaal last minute nog geregeld was, en gelukkig had Erica nog even gebeld om dit door te geven. Via deze weg willen we de medewerkers van de HEMA hartelijk bedanken voor hun bijdrage aan deze dag. Na de lunch voeren we nog een rondje rondom Pampus, om vervolgens koers te zetten naar de stad.

En toen gebeurde het: Hugo aan het roer. Dankzij de liftinstallatie voor de rolstoel een fluitje van een cent. Even was hij weer de kapitein van zijn eigen zee. Iedereen liep even langs, met een glimlach die meer zei dan woorden ooit kunnen. Een prachtig moment was het ook toen zijn vrouw Mieke even in het raampje stond en een handkus gaf aan haar eigen schipper. Achter het roer kwamen de herinneringen boven aan de vele tochtjes die dit gezelschap met elkaar heeft gemaakt. De kibbeling van haar vader was zo’n herinnering van Cindy – en na het horen van de verhalen liep bij mij het water in de mond. Jan, de buurman, vertelde over de vaartochtjes en vistochtjes die hij samen met Ben (zoals een deel van het gezelschap Hugo bij zijn eerste naam noemde) had ondernomen.

Op de terugweg waren er overal aan boord fijne gesprekken. Mieke met Lyda op het achterdek, Marcel met de buren op het zitje voorop, Hugo aan het roer met zijn dochter. Het is dan echt fijn om te zien hoe ontspannen een vaardag is, en hoe er echte aandacht is voor elkaar – juist omdat je even helemaal weg bent en er goed voor je gezorgd wordt.

Na een kort rondje door het zijkanaal kwam het einde in zicht en meerden we weer aan. Er werd geknuffeld, gedankt en gezwaaid. Voor mij persoonlijk was er een lange en warme handdruk van Hugo, met een klein traantje. Een traantje van geluk, werd er gezegd – en dat voelde ook zo. Dit was geen gewone dag. Dit was een dag met een gouden randje, van een bijzonder man, gedragen door liefde, en een mooie nieuwe herinnering om toe te voegen aan al die keren samen op het water.

Dank aan Hugo, Cindy, Marcel, Mieke, Jan, René, schipper Anita en bootsvrouw Lyda. Het was fijn om erbij te zijn.

Met dank aan:
Dagschipper Anita en bootsen Lyda en Wieger voor hun inzet
Stichting Vaarwens voor het organiseren van de vaardag
Marina Monnickendam voor het faciliteren van de ligplaats van ons kantoor
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Forteiland Pampus voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...