Vaarwens 1547 op 17-08-2025
“een moorddag...”
De ‘zon’dag doet vandaag zijn naam geen eer aan want de zon verstopt zich nog even achter de wolken. Maar het wordt een dag vol warmte.
Een warm welkom bij de IJsbrandkazerne waar één van de brandweerlieden de beugels van twee parkeerplaatsen naar beneden doet, zodat schipper Klaas en boots Ingrid daar hun auto’s kunnen parkeren. De medewerksters van de Hema krijgen het warm omdat ze hard werken om de lunch voor de vaardag zo snel mogelijk mee te kunnen geven.
En als Marcha, dochter van onze vaargast Chris, als eerste bij de Vaarwens arriveert breekt de zon even door. Mascha is komen fietsen vanuit Monnickendam. Schipper Klaas heeft een fraaie omschrijving voor fietsen op een elektrische fiets, maar deze omschrijving komt niet door de censuur;-). Zoon Dennis arriveert ook op de fiets, zonder trapondersteuning, makkie als je in Amsterdam woont. De rest van het gezelschap komt met gemotoriseerd verkeer. Stiefdochter Joyce en haar man Alex met eigen auto. Alex mocht mee in plaats van Chris zijn andere stiefdochter Nancy, die op vakantie is.
Vaargast Chris en echtgenote Tonny zijn uit het hospice in Sassenheim opgehaald door chauffeur Wouter en verpleegkundige Tineke van de Stichting Ambulance Wens. Al enige tijd werken SAW en Stichting Vaarwens samen en sinds kort wordt deze samenwerking ook zichtbaar door een magnetische ‘sticker’ van de Vaarwens op de ambulance.
Bij de kennismaking verontschuldigt Tonny zich dat ze emotioneel wordt. Maar daaruit blijkt hoe waardevol het voor hen is, na al de reizen die ze samen met haar Chris heeft mogen maken, om ook in deze laatste fase van het leven van Chris nog deze dag op het water samen te mogen beleven.
Fijn dat er op een dag als deze ook ruimte mag zijn voor humor. Als het gezelschap zich om de koffietafel heeft geschikt en er, naast de overheerlijke door Joyce zelfgemaakte bonbons, ook de soesjes van de Hema op tafel komen, laat Chris zich deze goed smaken, waarop Joyce reageert ‘laat je nog wel wat voor ons over’. De stemming aan boord is uitbundig, wat bij schipper Klaas de opmerking uitlokt of hij even de aandacht mag omdat hij die de rest van de dag vast niet veel zal krijgen. Waar varen we heen? Ze zouden graag naar Pampus willen. Als Klaas zegt daar te weinig tijd voor is, zegt Joyce dat dat niet erg is, want Chris, die bedlegerig is, ligt toch al voor Pampus.
Trossen los en het IJ op richting Oranjesluizen. Onderweg vertelt Tonny dat het een emotioneel besluit was om de zorg voor Chris uit handen te geven. Maar gelukkig is ze binnen 10 minuutjes vanuit hun huis in Noordwijk bij het hospice en kan ze nog veel tijd doorbrengen met Chris.
Ondertussen klinkt een scheepstoeter welke afkomstig blijkt van sleepboot de Holland, wat een plaatje, speciaal overgekomen naar Amsterdam voor Sail. Zoon Dennis werkt voor de gemeente Amsterdam en die weet te vertellen dat de Jan Schaeffer brug, die de verbinding maakt tussen de stad en het KNSM-eiland speciaal voor Sail zo ontworpen is dat hij volledig demontabel is.
De brancard waar Chris op ligt is zo gepositioneerd dat Chris een wijds uitzicht heeft over de Amsterdamse wateren, wat hem tot tranen toe roert. Als we in de Oranje sluizen liggen te wachten roepen de bekende geluiden in de sluis bij Tonny herinneringen op aan de vele vaartochten die ze in de 19 jaar dat ze Chris kent samen gemaakt hebben. Veel naar Friesland waar Heeg hun lievelingsplaats was.
Al varend wordt door Tineke en Ingrid de lunch voorbereid. Als deze geserveerd wordt spreekt Alex zijn waardering uit door te zeggen dat alles perfect geregeld is.
Op weg naar Durgerdam varen we langs Zeeburger eiland. Vanaf de wal worden we uitbundig toegezwaaid door de vrouw en kinderen van Dennis. Als we keren in de haven van Durgerdam ziet boots Ingrid een bekend gezicht, de broer van een vaargast van enige maanden geleden. Elke zondag organiseert hij tochten met IJveer 11 van Durgerdam naar Amsterdam.
Als tijdens de terugvaart blijkt dat Mascha en Ingrid allebei werkzaam zijn als wijkverpleegkundige, maar voor verschillende organisaties, moet er natuurlijk ook even over het werk gepraat worden.
Maar al gauw wordt de aandacht afgeleid omdat de boot van Sinterklaas, de Hydrograaf, langs komt varen. Zij hebben een accordeonist aan boord. Die hebben wij niet nodig, wij hebben Klaas en al gauw schalt ‘als de klok van Arnemuiden’ over het water. En weer komen er waterlanders bij Chris, niet omdat Klaas zo beroerd zingt, maar omdat het herinneringen oproept aan de tijd dat hij zelf ook in een koor gezongen heeft.
Als we zijkanaal C in varen blijkt Dennis ook in deze krochten van Amsterdam (tekst Klaas) bekenden te hebben. Zij zitten op een boot die in de haven van Nieuwendam ligt. Terwijl we naar ze zwaaien roept Dennis hen toe ‘mijn vader geniet volop’. Tonny blijkt een moedige vrouw, die schommel op de Amsterdam Tower, daar heeft ze al eens op gezeten. En zo’n proef met een valboot, waar Klaas over verteld, zou ze wel eens mee willen maken.
Lieve Chris, wat fijn om ook in deze laatste fase zo’n dappere vrouw en liefdevolle familie aan je zijde te hebben. En jij Chris, hoe sterk moet je zijn om je ziekte te dragen op de manier zoals je dat vandaag hebt laten zien!
Wij zijn dankbaar dat we daar vandaag getuige van hebben mogen zijn. Zoals Tonny zei, het was een moorddag!
Nautische groet, Klaas en Ingrid
Reactie van Joyce:
Wat een fantastische dag was dit zeg. Hartelijk dank voor al jouw organisatie en dat het al zo snel mogelijk was.
Dank aan jullie super-team en ook aan de wensambulance. Allemaal toppers!
Met dank aan:
Dagschipper Klaas en boots Ingrid voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en verpleging
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
HEMA Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunch
Port of Amsterdam voor de vergunningen
Oranje sluizen voor een vlotte bediening
Jachthaven Durgerdam voor de gastvrijheid
En alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
