Een vaardag voor Dhr. Couenberg.

Meevarenden: Jan Couenberg, Bep Couenberg, Els Couenberg, Joke van Wel, Henny Hippe en Karel Hippe.

Ai! Het was al 11 uur en daar stond ik voor de open Schellingwouderbrug te wachten. Mijn vader, Jan Couenberg, had een vaartocht aangeboden gekregen en ik mocht mee. Het was nog kantje boord of die vaartocht doorging, want Inge had haar enkelbanden gescheurd en kon dus niet meehelpen. Gelukkig waren twee vrienden, Benedicte Gruys en Thijs Spijker bereid om hun vrije dag voor ons op te offeren zodat mijn vader toch nog meekon, want de overige vrienden van mijn ouders zijn op leeftijd en kunnen niet tillen.  Om half 12 sprong ik aan boord en gingen we meteen varen. De anderen hadden hun koffie al op - en niet alleen koffie, maar ook de toebehoren: het leek wel een 'High Coffee'! En waar gingen we heen? Het oorspronkelijke plan was via de Waterlandse kant naar Marken, en dus voeren we richting Durgerdam, met een ererondje door de haven. Zagen we dat ook eens van de andere kant; mijn vader heeft vroeger veel fietstochtjes gemaakt in Waterland. Inge wees ons op het scheve kerkje: dat was echt de eerste keer dat we zagen dat dat scheef stond.  Helaas waren de weergoden ons niet helemaal goed gezind. Jan Couenberg in zijn rolstoel kon niet naar binnen vanwege de trap, maar Evert maakte snel een tentje op het achterdek, zodat hij lekker uit de wind kon blijven zitten. Omdat mijn vader vroeger veel buiten heeft gewerkt, heeft hij het niet snel koud. Hij had het echt naar zijn zin: hij bleef lang wakker en lachte vaak.  Toen Evert opperde dat langs Pampus varen ook erg leuk was, werd de koers verlegd. Inmiddels klaarde het een beetje op en kon het tentje weer worden afgebroken. Evert had de constructietekeningen van Pampus opgedoken en legde mijn geinteresseerde vader de constructie uit. Inmiddels was Bep van Jan's zijde geweken, er duidelijk op vertrouwend dat hij in goede handen was. Dat gebeurt zo zelden in de 10 jaar dat Jan nu in die rolstoel zit, dat het opmerkelijk was. En het was terecht, want Inge en Evert ontfermden zich goed over Jan.

Na Pampus werd het tijd voor de lunch; in de haven van Naarden, klaargemaakt door Inge en .... Terwijl hij de boot keerde, vertelde Evert het verhaal dat hij de eerste keer dat hij dat deed alle boten in de haven raakte en vertelde dat zo levendig, dat ik pas gerust was toen hij klaar was.  Een rondje door de haven van Muiden was het toetje op deze dag. Het Muiderslot, heel anders vanaf het water, en de Groene Draeck en de Provincie Utrecht, en het 'spookschip' aan de overkant.....van alles wist Evert het verhaal te vertellen. En wat ook bijzonder is: Evert vertelde het verhaal ook AAN Jan, en niet over het hoofd van Jan heen, wat toch vaak gebeurt. Voor Bep was de dag ook heel ontspannen. 10 jaar zorg voor mijn vader, 24 uur per dag, en niet veel uitjes meer, gaat je niet in je koude kleren zitten. Zo'n ontspannen vaardag is dan een echt cadeautje. 

Om vier uur waren we weer terug en net op tijd: Jan was moe en viel in slaap. Maar hoe kwam hij nu die trap op, naar de kade? Nou gewoon: Evert en ..... pakten ieder een kant van de rolstoel en hesen Jan met rolstoel en al de trap op. Waar net de stadsmobiel kwam aanrijden: wat een timing! (De bizarre verhalen staan in het boekje 'bootjesgroei', wat zeker de moeite waard is om te kopen)

Els Couenberg

Vaarwel Jan
Auteur Vaarwens.

Met dank aan WSV de Zuiderzee voor het beschikbaar stellen van de faciliteiten.
Vrijwilliger Thijs Spijker voor zijn inzet