De natuur huilt, Jan lacht...

Jan lijdt aan ALS en gaat hard achteruit. Een kleine transfer kost hem de grootste moeite, maar hij gaat er voor ... lachend! We hebben respect voor zijn berusting en positieve instelling terwijl hij er alle reden voor zou hebben om dat niet te zijn! Vandaag zijn de weerberichten erbarmelijk, maar Jan komt met een grote glimlach aan boord. "We zijn er een heerlijk dagje uit, dat laat je toch niet verpesten door een beetje regen?" lacht hij optimistisch! Evert is licht jaloers, want hij lag vannacht wakker vanwege de zorgen om de slechte voorspellingen. Jan komt met zijn lieve echtgenote, twee beeldschone dochters en schoonzoons aan boord en verbaast zich. We gaan met de rolstoellift naar binnen en Jan gaat op het 'podium' dat Evert voor de rolstoel heeft gemaakt. "Kan ik niet gezellig bij jullie zitten?" vraagt Jan na een tijdje achter iedereen te hebben gezeten. Met uiterste krachtsinspanning worstelt hij zich uit de rolstoel en wordt met behulp van zijn naasten op de bank ingenesteld. "Kijk... nou hoor ik er meer bij!' lacht hij vriendelijk terwijl Evert voor het eerst sinds de hele operatie inademt...
We gaan varen, we gaan genieten, we gaan lachen, we gaan Volendam in, we vergeten even hoe slecht Jan er voor staat... Op een stil moment vertelt Jan dan overmorgen zijn zus met ons mee gaat. Ze lijdt aan dezelfde ziekte ALS en werd op dezelfde dag als Jan gediagnosticeerd...
Evert valt even stil... wat valt er te zeggen?
Aan het eind van de dag aangekomen in Monnickendam, pakken dikke wolken zich samen. De wind liet het afweten en in een druilregen nemen we afscheid...
Zelfs de natuur huilt terwijl Jan blijft lachen...

Respect kanjer! Sterkte lieve naasten...
Auteur Vaarwens.

Met dank aan:
Marina Monnickendam voor de gastvrijheid.
Havendienst Volendam voor de gastvrijheid.
Foto de Boer Volendam voor de gratis foto.
Bakker Gutter voor de catering.
Slagerij Dirk Spronk voor de catering.
Vaarvrijwilliger Danny
Alle sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt.