Vaarwens 628 op 13-3-2019

Een jonge moeder in zwaar weer…
-

Ruim een jaar lang strijdt onze gaste in haar 36 jarige levensjaar tegen de sluipende ongecontroleerde celdeling in haar lichaam. Veel te jong krijgt ze vorig zomer - na een zware operatie - te horen dat de artsen het niet onder controle kunnen krijgen en ze wordt opgegeven. Ze gaat naar huis en wordt daar verpleegt totdat… De verpleegster van AllerZorg tipt haar op de mogelijkheid er nog een dagje uit te kunnen om geheel verzorgd met haar gezin het water op te gaan. Ze besluit er voor te gaan en het intakeformulier wordt ingevuld, waarna Inge direct aan de slag gaat met het organiseren van de wens.

Het is onstuimig weer en depressie na depressie koerst over Nederland. Als Evert zijn windvoorspeller nog eens raadpleegt, gaat ook de telefoon: “Gaat de vaardag wel door? Is het niet te slecht? Kan ik wel mee?” klinkt het verontrust aan de andere kant van de lijn. Inge stelt Ida gerust en legt haar uit dat we veilig rond Amsterdam blijven varen en niet het open water opgaan als het stormt. Ze is weer gerustgesteld, maar blijft het best een beetje spannend vinden.

Als Evert en Inge vroeg opstaan om het schip klaar te maken voor de wensdag, waait de stront al van de dijk. Snel haalt Evert de luiwagen tussen twee buien door over het dek en haalt verse broodjes, waarna even later de ambulance arriveert op de Amsterdam Marina. Hij staat met vrijwilligsters Alice en Paula klaar om de onfortuinlijke gaste op te halen en snel rijden we haar aan boord terwijl de brancard bijna omver waait. Even later staat ze binnen, waar de kachel brandt en waar haast niets te merken is van het woeste weer buiten. Er is koffie en koek terwijl Evert zijn gebruikelijke welkomstpraatje doet en dan krijgt Ida het even te benauwd. Ze vraagt om frisse lucht en snel zetten we haar voor de zijdeur die op een kier staat. De frisse stormwind blaast in haar gezicht en even later gaan de ogen weer open en dan gaan ook de trossen los.

Het kost enige moeite om de windgevoelige Meander V vrij te varen van lagerwal, maar dan krijgt Evert haar toch op open water. We scharrelen over het IJ, dat hier zelfs knobbelig is en varen door Amsterdam. We schutten in de Oranjesluizen en knobbelen over het buiten IJ. Op het Markermeer staan vervelende golven en daar heeft Ida het niet zo op. “Zullen we teruggaan en lekker over het Noordzeekanaal varen, waarbij we al varend even lunchen?” stelt Evert voor.

Ida gaat er graag op in en even later scharrelen we in de beschutting van Amsterdam al ‘haven hoppend’ richting Zaandam. Als we daar de achterliggende haventjes binnenvaren wordt het water ook rustig en dan vraagt Ida of ze even ‘verzorgd’ kan worden. We meren aan langs een ponton en de verpleegster doet met hulp van Ida’s echtgenoot Leo in alle rust haar werk. Daar knapt onze gaste flink van op!

We gaan weer los en dan vraagt Evert plotseling of Ida haar zoon Demian het roer over wil nemen. Dat laat hij zich geen twee maal zeggen en even later stuurt hij de Meander V ondanks de stormwind als een mes over het Noordzeekanaal. De haven komt weer in zicht en Ida is moe, maar kijkt een stuk beter uit haar ogen als bij aankomst. Na het aanmeren zet Evert snel alle foto’s op de USB stick en dan nemen we met een liefdevolle en bemoedigende knuffel afscheid van deze veel te jonge vrouw in zwaar weer…

Vaarwel lieve Ida

Auteur Vaarwens.

Met dank aan:

Jachthaven Groep / Amsterdam Marina voor het beschikbaar stellen van de ligplaats

Stichting Ambulancewens Nederland voor de wens, het vervoer en de verpleging

Oranjesluizen voor de vlotte schuttingen

Vaarvrijwilligsters Alice en Paula voor hun inzet
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Hieronder een mooi verslag van Ida en Leo hun zoon Demian, waarvoor veel dank.

In februari is mijn moeder plotseling in het ziekenhuis opgenomen wegens complicaties door de kanker. Helaas kregen we van de dokter het bericht dat de tumor snel aan het groeien is. De dokter zei ook dat ze er niet veel meer aan konden doen. Mijn moeder mocht daarna snel naar huis en vanaf dat moment werd mama thuis verpleegd. De palliatief verpleegkundige bracht ons met de stichting Vaarwens.
Het contact met Inge van deze stichting was prettig. Al gauw hadden wij veel zin in een dagje varen van Amsterdam. Inge heef alles fijn en goed voor ons geregeld. Ze heeft ook geregeld dat de wensambulance ons thuis kwam ophalen en ons ook weer thuis zouden afzetten. Om woensdag ochtend stond de wensambulance al bij ons voor de deur met 2 vriendelijke mensen. Mijn moeder kreeg van de medewerkers een vriendelijke mascotte. Daarna gingen we op weg naar Amsterdam. Toen we aankwamen in de haven van Amsterdam werden we vriendelijk opgewacht door Evert en vrijwilligers van de stichting Vaarwens. Mijn moeder werd met de brancard aan boot gebracht van de boot. Ze hadden daarvoor een goed systeem bedacht dat handig werkt. Ook gingen de mensen van de wens ambulance mee aan boord. Aan boord kregen we koffie en thee aangeboden. Evert vertelde veel over de boot en de stichting Vaarwens. Evert wist ons alles te vertellen over welke alle schepen of een bijzondere plek het precies gaat. Wij hebben een mooie tocht gemaakt door de haven en zijn zelfs langs Zaanstad geweest. Ondanks we slecht weer hadden. Hadden we wel een mooie tocht gemaakt door de haven van Amsterdam en vonden we het allemaal leuk en comfortabel gemaakt. Ik mocht zelf ook nog sturen, maar ik vond het helemaal mooi dat ik met mijn vader en moeder nog een leuke dag heb meegemaakt. Wij hebben allemaal genoten van deze dag. We hebben lekkere broodjes gekregen voor de lunch op de boot. De verplegers van de wens ambulance hebben mijn moeder op de boot verzorgt. Toen het ongeveer 2 uur tot half 3 was gingen we weer langzamer hand terug varen naar de haven. Toen aan het einde van het varen hebben we afscheid van Evert en de vrijwilligers genomen. En de wens ambulance heeft ons aan het einde weer naar huis gebracht. We zijn ook blij dat we deze dag samen hebben kunnen mee maken. Daarvoor willen wij graag de stichting Vaarwens en wens ambulance heel erg graag bedanken!

Namens:
Ida Kurniawati, Leo den Dulk en Demian den Dulk

We hebben in 2019 gevaren op:

Vaarwens 628 op 13-3-2019