Vaarwens 759 op 02-08-2020

Nog een paar dagen schipperen…!

Bijna twee weken geleden liep onze gast van vandaag nog dapper rond. Hij had alleen wat rugklachten waar hij al maanden over klaagde en uiteindelijk toch maar eens naar de dokter met wat uitdrogingsverschijnselen. Dan gaat het snel… ziekenhuis in, veel onderzoeken, veel diagnoses en er is veel mis! De sluipmoordenaar heeft zijn weg door het hele lichaam gevonden en binnen een paar dagen krijg je te horen dat je nog een paar dagen hebt… De pijn wordt onverdraaglijk en een morfinepompje moet de laatste paar dagen verlichting geven… Arie zijn leven staat op z’n kop!

In het Zonnehuis te Vlaardingen weet men van Stichting Vaarwens en in combinatie met de wetenschap dat Arie vanaf zijn 14de aan het werk ging op een binnenvaartschip, was de link snel gelegd. Arie zou nog dolgraag één keertje het water op willen in zijn laatste paar dagen! Snel regelt Inge de wens als hij binnenkomt en op deze mooie zondag wordt een extra spoedwens ingelast. Dagschipper René is net een dag terug van zijn vakantie maar hij staat alweer in de startblokken om samen met gastdame Els een wens te gaan varen. De ambulance wordt geregeld en vandaag is Arie zijn vaardag!

Hollandse luchten, wolken en zon met een temperatuur van zo’n 24 graden, hoe mooi wil je het hebben? De ambulance komt (door omstandigheden met nogal wat vertraging) aan in Monnickendam en Arie wordt aan boord gereden. Na 9 dagen ziekhuisverblijf en vele vervelende onderzoeken met als resultaat de fatale boodschap, is dit in deze storm van emoties een rustpunt, een verademing, een welkome afleiding, een laatste boottocht, een laatste paar dagen!

De Vaarwens gaat los en het water is bezaaid met witte en bruine zeiltjes, knorrende motorboten, dobberende sloepjes, scheurende jetski’s en nog veel meer. Arie laat zijn droevige voorland even aan wal en laaft zich aan het water. In gedachten is hij weer op een binnenschip en vaart zijn lading van de ene naar de andere haven, maar de werkelijkheid heeft een heel andere lading. De pijn herinnert hem er aan, maar dapper blijft hij genieten van alles om hem heen.

Deze dag neemt Arie mee in zijn laatste paar dagen schipperen, en veel langer…

In afwachting van een verslag van zijn naasten,
-

Vaarwel Arie,

Auteur Vaarwens

Arie: † 24-8-2020

Jachthaven Waterland voor de gratis ligplaats van de Vaarwens

Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer

Dagschipper René en vrijwilligster Els voor hun inzet

Bakkerij Kees Gutter voor de broodjes en de koeken

Haven Edam voor de gastvrijheid tijdens de lunch

en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...

Een prachtig verslag van Arie zijn naasten:

Verslag Vaarwens 759 op Zondag 2 augustus 2020 ter nagedachtenis aan Arie van der Kuil…

Na een aantal maanden klagen over rugpijn en verschillende onderzoeken wordt mijn vader op maandag 20-07-2020 opgenomen in het ziekenhuis. Hij is erg verward en blijkt een flink kaliumtekort te hebben. Hij kan zijn benen niet bewegen en na meerdere scans van o.a. zijn hersenen en zijn nek blijkt dat hij een gedeeltelijke dwarslaesie heeft. Hij heeft ook verschillende vormen van kanker, waaronder hoofd-halskanker en botkanker in zijn rug en wij krijgen het verdrietige nieuws dat hiervoor geen behandeling mogelijk is… er wordt aangegeven dat hij waarschijnlijk binnen enkele dagen zal komen te overlijden en we besluiten hem vanuit het ziekenhuis over te laten plaatsen naar hospice Het Zonnehuis in Vlaardingen.
Tijdens de intake horen wij van Stichting Vaarwens en Stichting Ambulancewens en omdat mijn vader als 14-jarige jongen een baantje kreeg op een binnenvaartschip besluit ik op 30-07-2020 ’s nachts een mail te sturen naar Stichting Vaarwens met de vraag of zij op korte termijn iets voor ons kunnen betekenen. Tot mijn verbazing word ik diezelfde dag teruggebeld door Inge en hebben ze dat weekend de mogelijkheid om onze wens in vervulling te laten gaan. Vanwege de Corona-maatregelen mogen er inclusief mijn vader vijf personen mee op de boot: mijn vader, mijn moeder, mijn broer, mijn dochter en ik.
Zondag 02-08-2020 is het al zover: om 9:00 ’s ochtends komt de ambulance van Stichting Ambulancewens mijn vader ophalen in Vlaardingen. Ondanks het feit dat hij door zijn delier en de morfine erg verward is, is hij is die ochtend best helder. De ambulancebroeders Frank en Truus vertellen wat we die dag gaan doen, geven hem een ambulance-beertje die hij bij zich mag houden (die heeft hij tot het moment van overlijden ook naast zijn bed gehad) en leggen hem over op de brancard.
Na enige vertraging krijgen we het sein om te gaan, dus zetten we hem de kapiteinspet op die we toevallig nog van een bezoek aan de Toppers Loveboat-edition in huis hadden… Glimmend van trots wordt hij het Zonnehuis uitgereden en vertrekt hij samen met mijn moeder en broer in de ambulance richting Monnickendam. Mijn dochter en ik volgen in de auto.
Daar aangekomen krijgt hij nog een mooie kapiteinsjas aan en maken we kennis met René en Els van Stichting Vaarwens die ons vertellen waar we naartoe varen. Mijn vader is wat moe van de reis, maar kijkt aandachtig om zich heen wanneer hij met de brancard de boot opgereden wordt. Als hem een kopje koffie aangeboden wordt met een lekker slagroomsoesje erbij is hij helemaal in zijn sas.
We hebben veel geluk met het weer en alle vrijwilligers doen ontzettend hun best om er voor mijn vader en ons een onvergetelijke dag van te maken. Tijdens de reis worden er leuke foto’s gemaakt en wordt er uitgelegd waar we varen. Mijn moeder vertelt de vrijwilligers dat mijn ouders vroeger samen de avond-MAVO gedaan hebben en tovert een werkstuk tevoorschijn dat mijn vader destijds gemaakt heeft. Het gaat over de Rijn en automatisch komen de verhalen van vroeger naar boven en genieten wij mee van zijn gemaakte reizen naar Duitsland, waar hij met het binnenvaartschip altijd kwam.
We meren aan in een jachthaventje, en allerlei mensen kijken naar de boot, waarop we tegen mijn vader zeggen: zwaai maar even! Trots zwaait hij en roept: tja, ik zie er ook zo fantastisch uit! Hij moet er zelf erg om lachen en wij lachen met hem mee…
We krijgen een heerlijke lunch aangeboden, even een moment van bezinning op deze bijzondere dag. Voor de schipper meteen een mogelijkheid om ook even het werkstuk te bekijken en met mijn vader te praten over hoe hij dit boottochtje beleeft. We merken dat mijn vader meer pijn krijgt en moe is van alle indrukken, dus we besluiten gezamenlijk dat het tijd is om terug te varen naar Monnickendam.
We kijken terug op een fantastische dag en zijn ontzettend dankbaar dat deze wens zo snel in vervulling kon gaan voor ons als gezin. Alles was tot in de puntjes verzorgd, de vrijwilligers waren ontzettend aardig en behulpzaam en hebben er allen voor gezorgd dat wij onze zorgen even konden vergeten en mooie herinneringen aan een bijzondere dag met mijn vader kunnen koesteren…
Uiteindelijk is mijn vader na een hoop pijn en intensieve verzorging pas op 24-08-2020 overleden.
Nogmaals bedankt en hopelijk gaan jullie nog een lange tijd door met dit fantastische werk!

Groetjes, Patricia, Raymond, Gery en Melissa.