Vaarwens 949 op 16-11-2021
Grijs en grauw… maar toch genieten!
Na een turbulent leven beland je in een verpleeghuis te Heiloo en voelt je krachten wegglijden. Je lichaam is op, sterk vermagerd, overal kapot en het is uitzichtloos. Je bent eenzaam en alleen met alleen de verzorgers om je heen, maar hebt behoefte om nog één keer groots te genieten… Cees wil nog één keer varen! De wens komt binnen bij de Wensenambulance te Amsterdam en ogenblikkelijk wordt er contact gezocht met Vaarwens. Vandaag gaat Kees varen…
Het is grijs en grauw mistroostig weer als dagschipper Peter en boots Anneke naar de Vaarwens rijden. Peter haalt nog snel een set nieuwe ruitenwissers bij de autoshop, want die waren aan vervanging toe en hij monteert ze gelijk. Anneke maakt verse koffie en al snel hangt er weer een sfeertje van gezelligheid aan boord. Dan komt de prachtige Wensen Ambulance uit Amsterdam aan met daarin Cees en zijn begeleiders.
Een mooi verslag van boots Anneke:
Het wordt een ingekort programma omdat Cees inmiddels erg verzwakt is…
Om twee uur arriveert een mooie Amsterdamse wensambulance en stappen onze gasten uit. Cees ligt op de brancard op zijn zij en kan zo aan boord naar buiten kijken. De koffie wordt geprezen: “Heel goeie koffie, veel beter dan in het verpleeghuis!!”
Zo merken we dat Cees heel eigen humor heeft en hij van kleine dingen kan genieten.
Cees heeft twee schatten van verzorgenden mee vanuit het verpleeghuis. Vol liefdevolle aandacht krijgt hij zijn drinken, een mergpijpje, en vooral fijne aandacht. Hij is moeilijk te verstaan maar zijn vaste verzorgers begrijpen hem steeds goed. Ze zien veel drukte voorbijgaan, we varen langs grote gebouwen, voorbij enorme schepen en door bedrijvige havens. Een biertje zal Cees ook wel lusten. Maar wanneer het 0.0 is smaakt het hem niet…
Onze kapitein Peter wil aan land wel een echt biertje scoren maar dat gaat meer tijd kosten. Cees is tevreden zo en wil graag aan de terugweg gaan beginnen. Cees z’n energie is op en zo, toch even in een andere wereld geweest, accepteert Cees dat dit z’n laatste bootreisje was. Bij ons afscheid verstaan we duidelijk;
“Dankjewel, het was een mooie reis.”
Angela - één van zijn lieve begeleidende verzorgers - schreef in onderstaand stukje hun persoonlijke beleving van vanmiddag:
“Op weg naar de haven in de ambulance was fijn. Ondanks de pijn kon Cees lachen want hij werd afgeleid. De mensen in de ambulance en op de boot waren vriendelijk zo zei hij en het ontbrak hem aan niets. De golven deinden hem soms in slaap.
Soms werd hij even wakker; “Mag ik wat fris? En kijk uit voor mijn hand…”
Cees scheldt een beetje en heeft het dus naar de zin. Hij had nooit gedacht dat hij het zo leuk zou vinden!
Herinneringen komen boven bij Cees. Hij vertelt hoe hij een nacht in een rondvaartboot heeft geslapen totdat hij werd ontdekt en eruit werd gezet. Mooie gedachten die opkomen bij het zien van alle rondvaartboten in de haven.
Tenslotte nog 1 sigaret… “Gutenacht Freunde” zingt Cees met mij mee en zingt het hele refrein; “Was ich zu sagen hatte, dauert eine Zigarette. Es ist Zeit für mich zu gehen……."
Cees vond het een mooie dag. Bedankt namens Cees!”
Vaarwel Cees
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Dagschipper Peter en boots Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
WensenAmbulance Amsterdam voor het ambulancevervoer
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Na een turbulent leven beland je in een verpleeghuis te Heiloo en voelt je krachten wegglijden. Je lichaam is op, sterk vermagerd, overal kapot en het is uitzichtloos. Je bent eenzaam en alleen met alleen de verzorgers om je heen, maar hebt behoefte om nog één keer groots te genieten… Cees wil nog één keer varen! De wens komt binnen bij de Wensenambulance te Amsterdam en ogenblikkelijk wordt er contact gezocht met Vaarwens. Vandaag gaat Kees varen…
Het is grijs en grauw mistroostig weer als dagschipper Peter en boots Anneke naar de Vaarwens rijden. Peter haalt nog snel een set nieuwe ruitenwissers bij de autoshop, want die waren aan vervanging toe en hij monteert ze gelijk. Anneke maakt verse koffie en al snel hangt er weer een sfeertje van gezelligheid aan boord. Dan komt de prachtige Wensen Ambulance uit Amsterdam aan met daarin Cees en zijn begeleiders.
Een mooi verslag van boots Anneke:
Het wordt een ingekort programma omdat Cees inmiddels erg verzwakt is…
Om twee uur arriveert een mooie Amsterdamse wensambulance en stappen onze gasten uit. Cees ligt op de brancard op zijn zij en kan zo aan boord naar buiten kijken. De koffie wordt geprezen: “Heel goeie koffie, veel beter dan in het verpleeghuis!!”
Zo merken we dat Cees heel eigen humor heeft en hij van kleine dingen kan genieten.
Cees heeft twee schatten van verzorgenden mee vanuit het verpleeghuis. Vol liefdevolle aandacht krijgt hij zijn drinken, een mergpijpje, en vooral fijne aandacht. Hij is moeilijk te verstaan maar zijn vaste verzorgers begrijpen hem steeds goed. Ze zien veel drukte voorbijgaan, we varen langs grote gebouwen, voorbij enorme schepen en door bedrijvige havens. Een biertje zal Cees ook wel lusten. Maar wanneer het 0.0 is smaakt het hem niet…
Onze kapitein Peter wil aan land wel een echt biertje scoren maar dat gaat meer tijd kosten. Cees is tevreden zo en wil graag aan de terugweg gaan beginnen. Cees z’n energie is op en zo, toch even in een andere wereld geweest, accepteert Cees dat dit z’n laatste bootreisje was. Bij ons afscheid verstaan we duidelijk;
“Dankjewel, het was een mooie reis.”
Angela - één van zijn lieve begeleidende verzorgers - schreef in onderstaand stukje hun persoonlijke beleving van vanmiddag:
“Op weg naar de haven in de ambulance was fijn. Ondanks de pijn kon Cees lachen want hij werd afgeleid. De mensen in de ambulance en op de boot waren vriendelijk zo zei hij en het ontbrak hem aan niets. De golven deinden hem soms in slaap.
Soms werd hij even wakker; “Mag ik wat fris? En kijk uit voor mijn hand…”
Cees scheldt een beetje en heeft het dus naar de zin. Hij had nooit gedacht dat hij het zo leuk zou vinden!
Herinneringen komen boven bij Cees. Hij vertelt hoe hij een nacht in een rondvaartboot heeft geslapen totdat hij werd ontdekt en eruit werd gezet. Mooie gedachten die opkomen bij het zien van alle rondvaartboten in de haven.
Tenslotte nog 1 sigaret… “Gutenacht Freunde” zingt Cees met mij mee en zingt het hele refrein; “Was ich zu sagen hatte, dauert eine Zigarette. Es ist Zeit für mich zu gehen……."
Cees vond het een mooie dag. Bedankt namens Cees!”
Vaarwel Cees
Auteur Vaarwens / Anneke
Met dank aan:
Dagschipper Peter en boots Anneke voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
WensenAmbulance Amsterdam voor het ambulancevervoer
Port of Amsterdam voor de vergunningen
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
