Vaarwens 954 op 29-11-2021
Ver weg en tastbaar zo dichtbij…
Onze gast van vandaag is Henk (geb. 1947) uit Hengelo. Henk heeft in het najaar van zijn leven behoefte aan lucht en hij lijdt aan de ‘vergeetziekte’. Melanie - de dochter van zijn partner - struint het internet af of er nog een mogelijkheid zou zijn dat Henk kan varen, want daar gaat zijn hart nog altijd naar uit en ze vindt Stichting Vaarwens. Ze vult het intakeformulier in en even later wordt er contact gezocht. De wens wordt geregeld en voor Henk wordt ook de SAW ingezet, want hij kan zelf nauwelijks meer lopen. Vandaag is het al zo ver…
In Amsterdam zijn Dagschipper Frouk en boots Harrie al weer vroeg in de weer met de bevoorrading en het klaarmaken van het schip. Het is koud aan boord, want de verwarming is vanmorgen vroeg niet automatisch hoger gegaan. De thermostaat heeft een update gedaan en moet opnieuw geïnstalleerd worden, leve de digitale techniek… Ook blijkt de CV ketel in storing te staan en even lijkt het op ‘Murphy’s law’, want de wifi aan boord ligt er ook uit, dus kan de thermostaat niet updaten! Het werd een rare maar toch mooie dag…
De ambulance arriveert en Henk komt samen met zijn partner Elfrieda in de ambulance en haar dochter Melanie komt met eigen vervoer. Er volgt een warm welkom, maar het is waterkoud, dus snel aan boord! Henk is inmiddels zo slecht, dat hij niet van de brancard af kan en in onze rolstoel kan zitten, toch zit hij met zijn naasten en de ambulance vrijwilligers even later heerlijk te genieten van een kopje koffie met iets lekkers.
Een mooi verslag van dagschipper Frouk:
Na een nacht met dromen over steigers vol ijs en sneeuw (Frouk) en dat het een rare vaarwensdag zou worden (Harrie) kwamen we al vroeg aan boord. Het hoosde uit een onheilspellend donkere lucht. Aan boord was het koud. Ondanks verwoede pogingen en het horen van ons onbekende ‘brommende’ geluiden uit de machine kamer, hebben we de beide gaskachels aangezet en tenslotte ‘technische ondersteuning’ gebeld. Foeke woont in Lemmer en heeft daarom Evert in Monnickendam gebeld. Die is snel naar Amsterdam gereden om ons te komen helpen! Even later brandt de kachel weer en wordt het langzaam warm. Dank namens allen.
Inmiddels was Henk - onze gast van vandaag - samen met zijn partner Elfrieda en haar dochter Melanie uit Hengelo gearriveerd. De Ambulance wens met Ed en Joyce reden hen hier veilig door de maandagochtend drukte naar toe. Na een welkomstwoordje en een inmiddels brandende CV ketel hebben we los gemaakt en zijn aan een bescheiden rondje IJ- begonnen. Henk genoot, al was het hem vaak te veel. De regen had plaats gemaakt voor de zon en een stralende vaardag viel ons ten deel. Scharrelend langs de oevers van het binnen IJ en het Centraal Station bereikten we de IJ haven. Hier rustig aangemeerd en de heerlijke lunch - door Harrie geserveerd - genoten.
Henk bleef eten als een dokwerker, heerlijke broodjes en meerdere krentenbollen gingen er allemaal in! Ook het vruchtensap liet hij zich goed smaken. Keuvelend met Elfrieda, Melanie en (ook achterhoeker) Harrie, voeren we terug naar onze steiger. Henk had genoten, herinneringen aan cruises door de Noorse fjorden werden opgehaald en gedeeld. Henk raakte uitgeput en heeft nog een lange rit terug naar huis te gaan. Bij tijds meerden we af en namen afscheid van het gezelschap. Henk, wij wensen je mooie herinneringen aan deze bijzondere dag…
Vaarwel Henk
Auteur Vaarwens / Frouk
Met dank aan:
Dagschipper Frouk en boots Harrie voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Broodje Vasum voor de gedeelde sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een prachtig verslag van Melanie:
Onze gast van vandaag is Henk (geb. 1947) uit Hengelo. Henk heeft in het najaar van zijn leven behoefte aan lucht en hij lijdt aan de ‘vergeetziekte’. Melanie - de dochter van zijn partner - struint het internet af of er nog een mogelijkheid zou zijn dat Henk kan varen, want daar gaat zijn hart nog altijd naar uit en ze vindt Stichting Vaarwens. Ze vult het intakeformulier in en even later wordt er contact gezocht. De wens wordt geregeld en voor Henk wordt ook de SAW ingezet, want hij kan zelf nauwelijks meer lopen. Vandaag is het al zo ver…
In Amsterdam zijn Dagschipper Frouk en boots Harrie al weer vroeg in de weer met de bevoorrading en het klaarmaken van het schip. Het is koud aan boord, want de verwarming is vanmorgen vroeg niet automatisch hoger gegaan. De thermostaat heeft een update gedaan en moet opnieuw geïnstalleerd worden, leve de digitale techniek… Ook blijkt de CV ketel in storing te staan en even lijkt het op ‘Murphy’s law’, want de wifi aan boord ligt er ook uit, dus kan de thermostaat niet updaten! Het werd een rare maar toch mooie dag…
De ambulance arriveert en Henk komt samen met zijn partner Elfrieda in de ambulance en haar dochter Melanie komt met eigen vervoer. Er volgt een warm welkom, maar het is waterkoud, dus snel aan boord! Henk is inmiddels zo slecht, dat hij niet van de brancard af kan en in onze rolstoel kan zitten, toch zit hij met zijn naasten en de ambulance vrijwilligers even later heerlijk te genieten van een kopje koffie met iets lekkers.
Een mooi verslag van dagschipper Frouk:
Na een nacht met dromen over steigers vol ijs en sneeuw (Frouk) en dat het een rare vaarwensdag zou worden (Harrie) kwamen we al vroeg aan boord. Het hoosde uit een onheilspellend donkere lucht. Aan boord was het koud. Ondanks verwoede pogingen en het horen van ons onbekende ‘brommende’ geluiden uit de machine kamer, hebben we de beide gaskachels aangezet en tenslotte ‘technische ondersteuning’ gebeld. Foeke woont in Lemmer en heeft daarom Evert in Monnickendam gebeld. Die is snel naar Amsterdam gereden om ons te komen helpen! Even later brandt de kachel weer en wordt het langzaam warm. Dank namens allen.
Inmiddels was Henk - onze gast van vandaag - samen met zijn partner Elfrieda en haar dochter Melanie uit Hengelo gearriveerd. De Ambulance wens met Ed en Joyce reden hen hier veilig door de maandagochtend drukte naar toe. Na een welkomstwoordje en een inmiddels brandende CV ketel hebben we los gemaakt en zijn aan een bescheiden rondje IJ- begonnen. Henk genoot, al was het hem vaak te veel. De regen had plaats gemaakt voor de zon en een stralende vaardag viel ons ten deel. Scharrelend langs de oevers van het binnen IJ en het Centraal Station bereikten we de IJ haven. Hier rustig aangemeerd en de heerlijke lunch - door Harrie geserveerd - genoten.
Henk bleef eten als een dokwerker, heerlijke broodjes en meerdere krentenbollen gingen er allemaal in! Ook het vruchtensap liet hij zich goed smaken. Keuvelend met Elfrieda, Melanie en (ook achterhoeker) Harrie, voeren we terug naar onze steiger. Henk had genoten, herinneringen aan cruises door de Noorse fjorden werden opgehaald en gedeeld. Henk raakte uitgeput en heeft nog een lange rit terug naar huis te gaan. Bij tijds meerden we af en namen afscheid van het gezelschap. Henk, wij wensen je mooie herinneringen aan deze bijzondere dag…
Vaarwel Henk
Auteur Vaarwens / Frouk
Met dank aan:
Dagschipper Frouk en boots Harrie voor hun inzet
Stichting Ambulance Wens Nederland voor het vervoer
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats
Bedrijven Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweerkazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Broodje Vasum voor de gedeelde sponsoring van de lunch
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
Een prachtig verslag van Melanie:
Lieve vrijwilligers van stichting vaarwens,
Via internet ben ik op zoek gegaan naar een stichting die de vriend van mijn moeder die ernstig ziek is nog een mooie dag kan bezorgen. Henk geboren op 1 oktober 1947 (74 jaar) en sinds een jaar dementerend en sinds begin 2019 heeft hij de diagnose gekregen dat hij een zeldzame en een ernstige longziekte heeft genaamd longfibrose. Vanaf maart 2019 dat covid de wereld overstak bereikte covid ook Nederland en deze periode zorgde ervoor dat ook Henk niet altijd direct geholpen werd omdat de zorg voor covid patienten voorging. Het ging langzaamaan bergafwaarts met hem, hij vond het leuk om te koken en deed dit dan ook regelmatig. Naast gezellig thuis, formule 1 kijken, klussen en zijn medebewoners in een seniorenflat bijstaan bij vve vergaderingen, zijn kinderen en kleinkinderen zien ging hij er ook graag op uit met mijn moeder net als dat hij op zondag altijd aan de zijkant van het voetbalveld de kleinkinderen van zijn vriendin Elfriede aanmoedigde. Henk, een man die niet verlegen zit om een grapje en altijd het voortouw nam als het ging om het voeren van een gesprek, hij praatte er wat op los en over de formule 1 kon hij uren praten. Ik heb hem zien veranderen maar toch zie ik ook de man die hij was de man die altijd klaar stond voor anderen en naast trots ook een sterk karakter, Henk is geen opgever en ook al zit het tegen hij blijft vechten en dat laat hij maar al te goed merken en zien de laatste 2 jaar. Toen ik hem in de hospice bezocht en hem vroeg wat zou je nu nog heel graag willen nu je ernstig ziek bent? En toen was er maar 1 reactie en dat was, ik zou nog heel graag met Elfriede zijn vriendin willen varen en een dag met haar doorbrengen. Toen hij dit tegen me zei toen dacht ik dit kan nooit georganiseerd worden, dit omdat het zo slecht met hem gaat. Via via kwam ik op internet de stichting vaarwens tegen en toen ik het verhaal achter hun stichting las toen kon ik daaruit opmaken dat zo'n dag wel degelijk kan plaatsvinden. Henk is afhankelijk van de zorg van anderen en een rolstoel en niet alleen bedlederig en gelukkig was dit geen probleem voor stichting Vaarwens terwijl dit voor anderen wel een probleem was. Stichting vaarwens vervoeren wel patiënten in een rolstoel indien nodig. Hierop heb ik dit overlegd met de familie van Henk en gelukkig gingen ze akkoord om een mooie dag te laten verzorgen door stichting vaarwens.
De dag begon al vroeg ook voor de vrijwilligers die van Rotterdam tot aan Nieuw-Vennep vandaan komen om vervolgens een rit naar Hengelo Overijssel te maken waar Henk in een hospice verblijft en weer terug naar een haven in Amsterdam. Vol enthousiasme werden wij in de vroege morgen ontvangen door meerdere vrijwilligers o.a. Frouk, Harrie en Evert. Gelijk kreeg je een vertrouwt gevoel en kreeg ik een warm gevoel dat ik met deskundige ervaren vrijwilligers te maken had en alles even kon loslaten. Henk werd op een brancard vervoerd ipv rolstoel zodat hij ook kon liggen wanneer hij daar behoefte aan had. De rit van Hengelo naar Amsterdam was enigszins vermoeiend voor hem maar ondanks dat fleurde hij op in de haven van Amsterdam en hoorde ik hem meerdere malen zeggen zo mooi, wat fijn dit is genieten zo mooi ja echt genieten. Ondanks dat hij het erg mooi vond en fijn vond dat hij op de boot zat wilde hij na een half uur varen weer terug. Daarop zijn we gestopt hebben broodjes gegeten en Henk die kreeg er maar niet genoeg van en at goed die middag. De vrijwilligers vertelden hem rustig dat we teruggingen en hij weer terug zou gaan naar Hengelo en op de terugweg kon rusten. Desondanks kon Henk de slaap niet pakken en was onrustig hij keek zijn ogen uit in de haven van Amsterdam. De vrijwilligers stelden hem op zijn gemak als hij een terugval had en even niet meer wist waar en met wie hij op de boot was. Dit voelde erg prettig en ook Henk bleef zo rustig en bedaarde gauw wanneer hij onrustig of paniekerig werd. Mijn moeder vond t ook een prettig moment met Henk en om dan toch nog even samen te zijn met degene met wie ze volgend jaar 25 jaar samen zou zijn. De man met wie ze altijd vele vaartochten maakte en cruises van Duitsland tot aan Sint-Petersburg. Zelfs Henk kon de vaartochten nog benoemen en is een blijvende herinnering. Net als deze vaartocht die hen niet meer wordt afgenomen.
Dank voor de mooie dag lieve vrijwilligers!
