Vaarwens 1251 op 16-10-2023
Gevangen…Vandaag vaart de Meander V met als gast André (geb. 1935), geboren Monnickendammer. Hoewel de MS Vaarwens haar vaartochten dagelijks in Amsterdam maakt, ligt de Meander V als back-up schip permanent in de Marina Monnickendam en dan ligt het voor de hand dat ze vandaag ingezet wordt voor de wens van André. We krijgen een telefoontje van Cor, vriend van André die werkzaam is bij De Jong DHZ waar Evert vaste klant is. Hij legt de situatie van zijn beste kameraad aan Inge uit en vraagt of hij in aanmerking komt voor een vaarwens. Even later zit Cor achter de PC om het intakeformulier in te vullen…
Kasplantje.
André is gedoemd tot levenslange gevangenisstraf in zijn eigen lichaam. De beroerte heeft van de energieke ijverige man een kasplantje gemaakt en hij is volledig hulpbehoevend. Lopen en staan gaan niet meer, communiceren beperkt zich tot enkele woorden en veel gebrabbel en hij heeft het zwaar. Lijdzaam wacht hij in een verpleegtehuis in Purmerend op wat gaat komen en van hem mag het eerder vandaag dan morgen gebeuren, maar deze dag slaan we even over… André gaat nog éénmaal varen, want zijn hart ligt op het water!
Tamtam.
Zodra bekend wordt dat André gaat varen, roert de tamtam in Monnickendam. Hij is bij velen bekend als enthousiast vrijwilliger bij de IJsclub Monnickendam en werkte jarenlang bij scheepswerf Hakvoort (nu Royal Hakvoort Monnickendam waar megajachten gebouwd worden voor de rijken der aarde) en zat in de metaalbewerking. Hij heeft daar veel viskotters gebouwd voor Denemarken en Evert zou er zo graag met hem over spreken, maar die lieve man komt niet verder dan enkele woorden, dus zal het éénrichtingverkeer worden. Via onze medewerkster Naomi komt het bericht bij haar ouders en vader Dirk komt gelijk in actie want André was samen met hem jarenlang de drijvende kracht van de IJsclub Monnickendam. “André is dol op paling en we gaan zorgen dat er paling komt” oppert Dirk.
De zondag voorafgaand aan de vaardag brengt Dirk een enorme zak visgerechten bij Evert en Inge aan boord… geweldig!
Inschepen.
De Meander V ligt in het kanaal bij het sluisje aan de ingang van de haven, zodat de ambulance nagenoeg naast het schip kan parkeren. Vriend Cor is even de drukte van de winkel ontglipt en wacht samen met André zijn broer Ton de ambulance op. Als de deuren opengaan, zien ze elkaar en bij André worden de ogen nat… Het is lang geleden dat hij er even uit was en in deze setting geeft het een extra lading. Behendig rijden de ambulancevrijwilligers de brancard over het wiebelige steigertje en schuiven de brancard op de lift naar de stuurhut die Evert inmiddels klaar heeft staan. Even later staat hij in een mager zonnetje achter het raam van de behaaglijk warme stuurhut en kijkt zijn ogen uit… Evert doet een welkomstverhaaltje en er is koffie. Dan gaan de motoren aan en gaan de trossen los…
Weerzien.
De Meander V heeft net genoeg ruimte om rond te gaan in het kleine kommetje voor de sluis en draait de zijde waar André achter het raam ligt naar de stadskant. Het hele schouwspel vindt plaats voor het huis van mevrouw Hakvoort, die naar buiten komt om André uit te zwaaien en over en weer worden foto’s gemaakt. We schuiven traag langs de werf van Hakvoort waar André en zijn broers naast woonden en vele jaren werkten. Enkele oud collega’s komen naar buiten en zwaaien… Als we de zwaaikom voor de Lange Brug invaren, staan er veel mensen op de brug om André een groet te brengen. Het is een emotioneel weerzien met het stukje Monnickendam waar André zijn roots liggen.
Het ruime sop.
Evert draait de Meander V richting open water en we varen kalm Monnickendam uit. Aan boord heerst gezelligheid en Ellie en Harrie zijn zorgzaam bezig met de catering terwijl Evert vertelt. Veel is voor de Monnickendammers oud nieuws, maar af en toe zit er een toch een nieuw weetje tussen. We schuiven over spiegelglad water begeleid door een mager zonnetje de Gouwzee over en maken een rondje door Marken, waarna we koers zetten naar Volendam. Daar meren we aan op de voor ons gereserveerde ligplaats en wordt de lunch geserveerd.
Dokwerker.
Hongerig kijkt André naar de heerlijke en mooi opgemaakte schalen met broodjes. Die met paling hebben zijn voorkeur en als een dokwerker gaan er enkele boterhammen naar binnen. Daarna de garnaaltjes… heerlijk! “Kun je die wel kauwen zonder gebit André?” vraagt Evert belangstellend. André weet Evert met één hand en wat gemommel duidelijk te maken dat hij er op zuigt en dat de smaak hem gelukkig maakt. Hij heeft kleur op zijn gezicht en geniet met volle teugen. Als Evert een close-up foto wil maken, komt er opeens een prachtige olijke lach op zijn gezicht. “Dat hebben we lang niet meer gezien…” merkt zijn nichtje op…
Weidsheid.
Na de voortreffelijke lunch gaan de trossen weer los en we varen richting Vuurtoren van Marken. Het water is als een spiegeltje en het zonnetje tracht verwoed door de sluierwolken te breken. Aan de horizon gaan water en lucht naadloos in elkaar over en de weidsheid is adembenemend schoon. De motoren snorren, Evert vertelt en iedereen geniet van het moment. De vuurtoren schuift voorbij en dan zetten we de thuisreis in. André slaapt normaliter veel, maar vandaag is hij de hele dag kraakhelder en absorbeert alles als een spons. Als Monnickendam weer in zicht komt slaakt André een kreet… Hij ziet de kerktorens van zijn geboortestad weer opdoemen, een vertrouwd beeld van vroeger als hij weer naar huis voer…
Thuiskomen.
André zou het liefst voor de allerlaatste keer definitief naar ‘huis’ gaan, want het leven heeft hem niets meer te bieden. Gevangen in je lichaam is voor een vrije vogel bijna het ergste wat je kan overkomen. Hij verlangd naar de rust, maar zijn aandrijfmotortje blijft doordraaien. We kunnen alleen maar lief voor hem zijn en geduldig wachten totdat…
Vaarwel dappere André
Auteur Vaarwens / Evert
Een 'review' ontvangen van nichtje Angelique:
Bedankt voor deze onvergetelijk dag, een mooie herinnering
Er is een vaarwens aangevraagd voor mijn oom, Dré Greuter die vorige jaar getroffen is door een herseninfarct en van een man die vol in het leven stond, een man is geworden die gevangen zit in zijn eigen lichaam en niets meer kan.
Stichting vaarwens (helaas) nog niet eerder van gehoord, dus wisten wij niet wat we konden verwachten, maar wat is het een mooie, emotionele en fantastische maar vooral onvergetelijke dag geworden!
Opgehaald bij het verpleeghuis door drie lieve zorgzame mensen van de Wensambulance Noord Holland; René, René (echt twee personen met dezelfde naam) en Marga, dank jullie wel voor jullie goede zorgen. In Monnickendam werd de ambulance opgewacht door Ellie (zij heeft ervoor gezorgd dat wij aan boord niets tekort kwamen) en Harrie (naast dat hij Ellie en Evert hielp met van alles, ook fotograaf van de dag) van Stichting Vaarwens. Op de loopbrug stond Evert (schipper van de boot Meander, verhalenverteller en fotograaf) om ons te verwelkomen.
Al deze mensen hebben ons, maar vooral mijn oom een onvergetelijke dag en een mooie herinnering bezorgd. Voor jullie allemaal heel veel respect en ook voor het mooie werk wat jullie doen!
Cor Vrooland zijn wij zo dankbaar dat hij de vaarwens heeft aangevraagd. Ook alle sponsoren hartelijk dank dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt.
Namens zijn dochter, zijn broer en nicht iedereen ontzettend bedankt voor de onvergetelijke dag!
Met dank aan:
Schipper Evert en bootsen Harry en Ellie voor hun inzet
WensenAmbulance Noord-Holland voor het vervoer en de verpleging
Haven Volendam voor de gastvrijheid tijdens de lunch
Marina Monnickendam voor de medewerking
Royal Hakvoort Shipyard voor het geliefde gevoel vanaf de kant
Volendammer vishandel Leliveld voor de heerlijke paling
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...
