Vaarwens 1253 op 20-10-2023

Hans (geb. 1955) woont bij zijn Linda in de Belgische fruitstreek. Zij brachten uit dit gebied een heerlijk groot pak vers appelsap mee voor de Vaarwens! De nacht hadden Hans en Linda doorgebracht in de “Rijper Eilanden”. De enige overnachtingsgelegenheid in de verre omtrek waar iemand welkom is die rolstoel gebonden is en gebruik moet maken van een tillift. Hans is door de ziekte opgesloten in zijn eigen lichaam, gaat gestaag achteruit en levert steeds meer in. Niemand kan in de toekomst kijken en bepalen hoe lang Hans nog heeft, dus wordt er besloten tijdig een wens in te dienen nu het nog kan…

-

Tien voor tien rinkelde de telefoon en Linda meldde zich, ze waren vlakbij, maar konden het niet vinden. Jassen aan en naar buiten en ja hoor daar stond ze te zwaaien langs de kademuur. Spoedig daarna begroetten wij elkaar en werd Hans uit de rolstoelbus gereden. Ook zijn zus José met haar man Nic en Hans zijn dochter Michelle met de drie jarige kleindochter Lily, schaarden zich snel bij ons. Op naar de boot, waar inmiddels jeugdvriend Ruud en zijn vrouw Josy ook al stonden. Aan boord was het heerlijk warm, droog en rook het naar verse koffie. Een groepsfoto buiten? Nu? Dat dachten we maar even niet, het weer kon hooguit beter worden! Er viel nog altijd meer water naast de boot dan erop en binnen was het gezellig en warm!

Nog zelden heb ik echter een dag gevaren dat het geen moment droog was. Vandaag was het dan toch zo’n dag...

-

Door het rommelige begin en het natte weer maar gauw aan de koffie en na een heel kort welkomstwoordje met do’s en dont’s, Tara, de Meander V en hoe het allemaal ooit is begonnen en (des gevraagd) dat wij allemaal vrijwilligers zijn, zijn we gauw vertrokken richting de Zaanse Schans. Gezien de voorspelde snoeiharde oostenwind was schutten door de Oranjesluizen en het Markermeer geen optie. Al varende kwamen de verhalen los en groeide de gezelligheid verder. Onze gasten bleken ook watersporters te zijn en deels in de Zaanstreek (Koog aan de Zaan om precies te zijn) gewoond te hebben. Heel veel nieuws was er dus niet te vertellen, (niet bekend was het ‘goedjaars eind’ en de namen van de molens) maar dat mocht de algehele pret niet drukken. Lily vermaakte zich prima op de bank met een tablet. Hans werd op het liftplateau naast dagschipper Frouk gezet, Gerda verzorgde nog maar weer eens een rondje koffie of thee en de soesjes en meegebrachte cake vonden gretig aftrek. Hans en Lili bleken grote liefhebbers van de chocomel! Genoten werd er door allen! Ze waren met elkaar, een dagje uit (varen).

-

Hans heeft verschillende banen gehad, van werken in de grafische industrie tot werk in de horeca. Nu leeft hij, geheel gevangen in zijn eigen lichaam samen met Linda in België, waar zij met weinig hulp van buitenaf liefdevol voor hem zorgt. De afstand naar familie en vrienden in Nederland is toch wel groot, zodat ze elkaar niet zo heel vaak zien. Gelukkig kan Hans nog wel genieten, al is het hem niet mogelijk dit op enigerlei wijze te uiten, een kleine beweging rond de mond of een warme blik in de ogen zijn alles wat hem nog rest…

-

Aangemeerd bij molen ‘Het Jonge Schaap’ heeft een aantal de regen getrotseerd, is de wal op geweest en heeft de molen bezocht. Intussen hebben Gerda en Frouk de heerlijke broodjes van de HEMA nog wat extra kleur gegeven en gezellig op tafel neergezet. Ja het kan echt, we hebben met z’n tienen in de kajuit rond de tafel gezeten en gegeten! Na alle lekkers weer los en op naar de soepel draaiende bruggen, de Zaanse spoor-draaibrug en de Wilhelminasluis. Nic en Ruud hielpen Gerda ondanks alle nattigheid graag een handje mee in het gangboord of met de loopplank, terwijl Linda, José, Josy en Michelle Hans liefdevol omringden.

-

Ook terug op het kanaal wilde het maar niet droog worden (de voorspelde harde stormwind bleef totaal uit) en ook hier was het bekend terrein. Nog even een klein ommetje langs het Centraalstation en de schommels (die deden het niet vandaag?) en een verzoekje van Michelle om haar en Lily af te zetten bij het station. Nu dit lukte ook prima, zij het net niet helemaal tot op het perron.

Zoals altijd eindigt onze vaardag weer aan de steiger in de Amsterdam Marina, de ramen zijn nog altijd nat, de ruitenwissers draaiden overuren, maar binnen in het stuurhuis van de Vaarwens waren de ramen niet beslagen en was het warm en gezellig, zodat toch van alles genoten kon worden. Hans en Linda blijven nog wat dagen in Nederland om samen met familie en vrienden meer mooie dingen te ondernemen.

Jullie allen waren gezellige gasten, dank voor jullie openhartige verhalen en extra handjes bij ons aan dek.

Hopelijk kunnen jullie nog genieten van een paar droge dagen en warmte en gezelligheid met elkaar. De herinneringen blijven, en vandaag hebben wij met elkaar weer nieuwe herinneringen gemaakt!