Vaarwens 1256 op 26-10-2023

Een rondje over het IJ in dichte mist.

Vandaag gaan we een mooie vaardag maken voor Eva. (80 jaar). Het noodlot heeft haar al een tijdje in het vizier en heeft het nu specifiek op haar gemunt. Behandelingen vragen inmiddels meer dan het aan prettig leven oplevert en samen met het gezin en artsen is besloten de weg van verdere behandelingen af te sluiten.
.
De familie heeft warme herinneringen aan vaarwens 994 op 13 april 2022 waar hun zoon, broer, zwager en echtgenoot John de gast was. “Zou je ook nog graag zo’n dag willen?“ was de vraag van dochter Linda, waarop een overtuigd “ja” het antwoord was. Stichting Vaarwens werd gebeld en de wens kon vandaag al worden ingepland. De rest van het gezin was ook in de gelegenheid, dus staat niets meer in de weg voor een mooie vaardag vandaag.
.
Een mooi verslag geschreven door boots Harrie:

Nou ja niets meer in de weg……. behalve..! We komen aan bij de Vaarwens (we zijn schipper Rogier en bootsen Elly en Harrie) en er staat een dichte mist, je kunt geen hand voor ogen zien. We hebben het schip klaar gemaakt en onder het genot van een kopje koffie bereiden we de dag voor. Welke route zullen we voorstellen met deze mist, rekening houdend met het feit dat onze gasten van vandaag, vorig jaar al de mooie tocht naar de Zaanse Schans hebben gemaakt. Het zou leuk zijn om de oranjesluizen door richting Muiden te varen, als de zon in staat is de mist te verdrijven.

Dan arriveren onze gasten, Eva en haar echtgenoot Aalt en dochter Linda en zoon Martie, schoonzoon Peter en schoondochters Anja en Astrid. De ontvangst is hartelijk en zodra iedereen geïnstalleerd is en de introductie door schipper Rogier gedaan maken we onze gasten deelgenoot van de uitdaging die mist heet. Ons wordt al snel duidelijk dat de familie geniet van de warmte van het samen zijn en dat ze hun herinneringen en nieuwe zorgen kunnen delen. De zon doet zijn best en we vertrekken richting oranjesluizen. Schipper Rogier spreekt al zijn deskundigheid aan, ondersteund door de apparatuur aan boord. Maar ook die apparatuur is de weg soms een beetje kwijt door de mist en nu we ter hoogte van het CS varen, de mist steeds dikker wordt en de apparatuur zegt dat we ergens over een grasveld varen, wordt besloten te keren. Zelfs de schommels van de Amsterdam tower zijn verdwenen in het witte wolkendek.

De familie wordt op de hoogte gesteld dat de optie Muiden helaas niet mogelijk is. Het antwoord is dat ze nu al erg genieten en tevreden zijn. Wat genieten ook wij van deze warme lieve familie. Tot onze grote verrassing worden we als crew, elk getrakteerd door de familie op een origineel Spakenburgs hart. Een bekende lekkernij waar we na deze vaardag nog heerlijk van kunnen snoepen. Heel veel dank daarvoor namens ons.

We krijgen toestemming om de Mercuriushaven in te varen. Schipper Rogier weet als loods veel van alles wat we daar zien waaronder zelfs een vrachtschip dat (deels) op windenergie kan varen. We varen terug naar onze thuishaven waar Elly en Harrie een heerlijke lunch op tafel zetten, het is volgens ons de eerste keer dat we lunchen in de Amsterdam Marina. Iedereen geniet en zo geven we ook de zon de tijd om de mist te verdrijven.

Gelukkig de wereld wordt groter en we vertrekken voor de 2^e ronde van de vaardag. Het is warmer en we varen langs- en door de zijkanalen van het IJ. We genieten van het uitzicht en de gesprekken die we hebben. Over elektriciteit en werkomgevingen maar ook over het noodlot dat de familie sinds een aantal jaren treft. Vader Aalt was de eerste maar hij heeft de aanval het hoofd weten te bieden en is gelukkig weer helemaal genezen. Toen was zoon John aan de beurt die nu ruim een jaar geleden is overleden. Vervolgens is dan nu moeder Eva het doelwit. Klein lichtpuntje is dat zoon John niet meer heeft meegekregen dat zijn moeder ziek is. Ze waren 2 handen op 1 buik.

Verder gaat de vaardag met herinneringen maken dus op naar de kissing puppets. We maken mooie foto’s van iedereen met de grote Delftsblauwe kussende poppen op de achtergrond. Terug in de Marina zouden we eigenlijk nog een hele tijd zo samen willen blijven zitten, maar het is toch tijd om deze mooie dag te gaan afronden. We begeleiden de familie naar de auto en hebben in onze gedachten ruzie met de term “tot ziens”. Niet dat we deze familie niet nog eens zouden willen ontmoeten maar toch voorlopig niet meer op de Vaarwens maar bij de Hema of ergens op een andere plek of zo, besluiten we met z’n allen als we onze gedachten uitspreken.

Lieve familie, heel veel sterkte bij wat jullie te wachten staat en zoals ook vandaag bleek, eens trekt de mist op.

Vaarwel lieve Eva
Auteur Vaarwens / Harrie

Met dank aan:

Dagschipper Rogier en boots Elly en Harrie voor hun inzet
Amsterdam Marina / Jachthaven Groep voor het beschikbaar stellen van de ligplaats ook tijdens de lunch.
Bedrijven @Kraanspoor voor de parkeergelegenheid gasten
Brandweer Amsterdam Amstelland - kazerne IJsbrand voor de parkeergelegenheid vrijwilligers
Hema Amsterdam voor de deels sponsoring van de lunchPort of Amsterdam voor de vergunningen en de toestemming voor toegang in de havens
en alle sponsoren die deze dag gratis mogelijk maakten...